þriðjudagur, desember 27, 2005

jól og bíó...

Gleðileg jól og allt það. Það er allt of margt annað að gera hér á Íslandi en að hanga í tölvunni og þess vegna hef ég ekkert verið að blogga. Það breytist þegar við förum aftur út til Aussie-lands 12.janúar. Ég hef haft það hriiikalega notalegt á Skerinu undanfarnar vikur og haft nóg að gera við að hitta fjölskyldu og vini. Það er nokkuð ljóst að maður býr ekki á Íslandi vegna veðráttunnar eða verðlagsins. Jömin eini, þvílíkt og annað eins. Þetta er alveg til að gera mann hálf deprímeraðan. Nú jæja, þetta fólk manns hérna er svo lekkert að maður flýgur heimsálfanna á milli til að vera nálægt þeim. Jábbs. Svo fór ég í bíó í gær á Little Trip to Heaven. Ég veit ég hef nöldrað áður á síðunni yfir íslenskum kvikmyndahúsum en ég læt það ekki stöðva mig og ætla að nöldra aftur. Myndin var góð, ég er ekki að nöldra því...en skoooo. Miðinn kostaði þúsund kall!!! OG....þar að auki var myndin brengluð fyrstu mínúturnar (og þeir byrjuðu ekki upp á nýtt á myndinni). Ekki nóg með að borga þúsara fyrir brenglaða mynd heldur var ég búin að gleyma þessum blessuðu hléum hérna á Íslandi. ARGGGGG. Þetta er algjörlega til að skemma fyrir manni myndina. Ef restin af heiminum getur farið í bíó án þess að taka pásu til að pissa og byrgja sig upp af meira poppi, af hverju getum við það þá ekki? Jamm, og svo þegar þessari ágætu mynd lauk og kreditlistinn fór að renna yfir stóðu allir upp og næstum því hlupu út. Ohhh... Í Ástralíu les fólk alltaf kreditlistann, og mér finnst það sjálfsögð kurteisi við Baltasar og alla þá Íslendinga sem komu að gerð myndarinnar að sitja rólegur í lok myndarinnar. Æ ohhh, ég er hætt áður en þetta verður leiðinlegri færsla.

þriðjudagur, nóvember 29, 2005

Busy girl...

Fraulein Þórhildur Birgisdóttir hefur ekki haft svona skipulagða dagskrá og mikið að gera síðan á Íslandi fyrir næstum ári síðan. Og hvað er svona mikið að gerast? Nú... út að borða, að sjálfsögðu! Ég get ekki sagt að ég hati þetta líferni beinlínis:) Hvernig verður það að flytja aftur til Íslands þar sem McDonalds telst með sem veitingastaður (og ekkert ódýr) og maður fer ALDREI út að borða, nema þá á American Style? hehe, ó men. Verðlag og veðurfar á Íslandi er alveg til þess að fæla mann frá búsetu á þessu annars yndislega skeri. Jæja, ég lofa samt að ég er ekki að fara að setjast að hérna í Oz þó það freisti að vera lengur. Síðustu daga höfum við Guðmundur verið dugleg að fara út að borða með hinum og þessum vinum og í dag erum við tvíbókuð (hádegismatur og kvöldmatur). Morgundagurinn fer svo bara í pökkun því við erum alveg að fara að leggja í hann heim, jibbííííí. Í fyrradag fór ég í hádegismat með fjórum öðrum úr einum bekknum mínum og kennaranum okkar í þinghúsið í Sydney. Hann var þingmaður í 8 ár og stefnir held ég jafnvel á að komast aftur á þing, mjög gaman að hafa einn svona "innanbúðarmann" fyrir kennnara. Þetta er mjög hress gaur, segist vera "leftist liberal" og hikar ekkert við að kjafta í okkur sögum og "leyndarmálum" af Howard og hinum félögunum í liberals. hehe, biður okkur bara um að fara ekki lengra með sögurnar. Hann fór með okkur um allt þinghúsið (sem aðrir túristar fá ekkert að skoða) og ég mátaði sætin meirihlutamegin, altso sæti Ríkisstjórnarinnar, og kunni vel við mig þar:)

miðvikudagur, nóvember 23, 2005

Þuríður Arna og Ingibjargarklukk

Til að byrja með vil ég segja ykkur aðeins frá henni Þuríði Örnu, dóttur Áslaugar vinkonu og Óskars. Þuríður er hvorki meira né minna en 3 og hálfs árs og eins og svo margir krakkar á hennar aldri elskar hún Latabæ og stelpurnar í Nylon. Fyrir ári síðan greindist hún hins vegar með illvíga flogaveiki og tvö æxli í heila. Síðan þá hefur hún verið í endalausum rannsóknum, þurft að taka lyf sem sljóvga hana og þurft að takast á við köst næstum daglega, oft mörg á dag. Ég hef ekki hitt hana síðan hún var pínulítil, en ég veit að þessi hetja kvartar ekki (þó það sé náttúrulega alveg leyfilegt annað slagið) og er alveg svakalega dugleg. Ég kvarta stundum ef kókið er búið eða það rignir úti. Hmmm. Jæja, í dag, miðvikudag er Þuríður að fara í stóra aðgerð á spítala í Boston, þar sem á að reyna að fjarlægja hluta af æxlinu. Ég hef hugsað mikið til hennar síðustu daga og hugur minn verður hjá henni núna þegar hún er í þessari mikilvægu aðgerð. Ég sendi alla mína bestu strauma til þeirra þriggja í Boston, og mun muna eftir henni í bænunum í kvöld. Vonandi að þið gerið það sama:) Það er linkur hérna til hægri á Áslaugu sem skrifar daglega frá Boston. Að öðru, Ingibjörg Ýr klukkaði mig aftur (og reyndar Áslaug líka) og ég ætla bara að svara þessu. Þið sem nennið ekki að lesa þetta, getið hætt lestrinum hér. Ég hef ekkert að gera, og hef sjálf gaman af useless information:)
1. Hvað er klukkan? 19:37
2. Hvaða nafn er á fæðingarvottorðinu þínu? Ekkert held ég, kannski stúlka Birgisdóttir
3. Hvað ertu kölluð/kallaður? Þórhildur, og Tótla. Ekki má gleyma Tótlu tetur (var kölluð það sem barn) ..nú og Toodle(s), og turtle, og Thorhilda eins og ástralir bera nafnið mitt fram. Aðallega samt tótla
4. Hvað voru mörg kerti á síðustu afmælisköku? hefðu verið 25. fékk ekki köku.
5. Hár? sítt og slitið, og brúnt.
6. Göt? Bara þessi venjulegu, og svo í sitthvor eyranu
7. Fæðingarstaður? Landspítalinn í Reykjavík.
8. Hvar býrðu? Sydney
9. Uppáhaldsmatur? get ekki nefnt neitt eitt, rjúpur, fiskur, sviðasulta, og íslenskar mjólkurvörur svo eitthvað sé nefnt.
10. Einhvern tíma elskað einhvern svo mikið að það hefur komið þér til að gráta? Já, sem betur fer er ég svo heppin að elska svo marga að það hefur oft grætt mig:)
11. Gulrót eða beikonbitar? Gulrót
12. Uppáhalds vikudagur? Laugardagar
13. Uppáhalds veitingastaður? McDonalds (djók)
14. Uppáhalds blóm? Liljur vallarins.
15. Hvaða íþrótt finnst þér skemmtilegast að horfa á? skíði... og svo frjálsar, handbolta og fótbolta.
16. Uppáhalds drykkur? vatn og kók
17. Disney eða Warner brothers? Disney
18. Uppáhalds skyndibitastaðurinn? veit ekki
19. Hvernig er teppið í svefnherberginu á litinn? ljósbrúnt
20. Hver var síðastur til að senda þér tölvupóst? skólinn. annars mamma.
21. Í hvaða búð mundir þú vilja botna heimildina á kreditkortinu? hmmm, fjúff, veit ekki af fataverslunu þá væri Ralph Loren Polo Sport fínt ef ég þyrfti ekki að hafa áhyggjur af því að borga kreditkortareikninginn.
22. Hvað gerir þú oftast þegar þér leiðist? fer í tölvuna, eða kíki á sjónvarp.
23. Hvaða spurning sem þú færð fer mest í taugarnar á þér? hvað ætlarðu að verða? en ég fæ hana reyndar sjaldan:)
24. Hvenær ferðu að sofa? miðnætti - 2. Síðustu daga 4! (var að læra)
25. Hver verður fyrstur til að svara þér þessu? enginn þarf að svara þessu
26. Hver af þeim sem þú biður um að svara þessu er líklegastur til að svara ekki? enginn, þar sem enginn á að svara.
27. Uppáhalds sjónvarpsþáttur? Australian Idol, sem var að klárast. Á Sex and the City og Seinfeld á dvd. Queer eye...voru líka góðir:)
28. Með hverjum fórstu síðast út að borða?? Gumma í gær. Þar áður með Gumma, Palla, Maríu og Michaelu. (betra svar)
29. Ford eða Chevy? Ferrari
30. Hvað varstu lengi að klára að svara þessu? 10 mín.

Kann einhver ...

japönsku?

mánudagur, nóvember 14, 2005

Heimsókn

Ef þið eruð að undra ykkur á af hverju hefur ekkert sést til mín á msn eða í kommentakerfum Bloggheima, hvað þá á Tótlutjattinu sjálfu síðustu daga, þá er svarið það, að Palli vinur minn er í heimsókn hjá okkur. Mikið er nú gaman að fá heimsókn, og sýna borgina "sína". Við höfum verið slöpp í næturlífinu, enda þreytt eftir mikinn lærdóm undanfarnar vikur, en höfum náð að gera ýmislegt annað skemmtilegt. Fórum til dæmis í dýragarð á föstudaginn. Mér fannst fyndnast þegar minnsti simpjansinn boraði í nefið og stakk svo puttanum í munninn, en það segir eflast meira um skopskyn mitt en þennan óforskammaða apakött:) Á laugardag röltum við um borgina og enduðum á Bondi í víetnömskum mat, (nammi namm) og í gær fórum við og fengum okkur í glas í Hunter Valley en þar eru margir helstu vínbúgarðar Oz. Gummi var bílstjórinn okkar og við Palli smökkuðum safann eins og við ættum lífið að leysa. Ég kom sæl heim með 6 flöskur, híhíhí. Gummi skrifaði eitthvað á síðuna okkar í gær um þessa vínsmökkunarferð, kíkið endilega á það, en ekki trúa öllu sem hann segir:) Nú er Palli hins vegar staddur í Melbourne og ég sit því uppi með Gvend minn. Er reyndar upptekin að klára einhver verkefni þannig að tíminn líður hratt. Að lokum vil ég koma á framfæri áhyggjum mínum af Heiðdísi Höllu. Hún er búsett í París, vonum að það sé allt í lagi með hnátuna.

þriðjudagur, nóvember 08, 2005

Skilmysingur

Þau voru nú ófá gullkornin sem féllu á Menntaskólanum, og mér finnst mjög mikilvægt að gleyma þeim ekki. Ætla að deila örfáum með ykkur hérna, og bæti svo kannski við. Ég man mjög vel eftir því til dæmis þegar Sigga átti að semja ljós í sögu í 3.bekk, og ljóðið byrjaði svona; "Sesar var fagurt fljóð." Hana vantaði eitthvað sem rímaði við "ljóð" og notaði orðið "fljóð" greinilega án þess að vera alveg viss á merkingunni. Fljóð, fyrir ykkur sem eruð enn að klóra ykkur í hausnum, þýðir stúlka. Ég man líka eftir því fyrsta veturinn að við stelpurnar vorum eitthvað að hneykslast og pirra okkur á strákunum í 3.J ...Danna Isebarn, Sigga Ben, og fleirum, sennilega samt aðallega þeim (hehehe), og Herdís sagði að hún vissi hvað þeir héldu að þeir væru. "Halda þeir að þeir séu einhver númer?" Spurði Herdís. Þetta hafði ég aldrei heyrt og svaraði; "ha...númer!?!??!, hvað meinarðu, númer hvað?". Jamm, og svo man ég eftir því í 4.bekk þegar við bekkurinn húktum útí glugga í frímínútum (lúðar) og vorum svona að fylgjast með mannlífinu, þegar Ásdís æpti (og var mjög undrandi) að dönskukennarinn (hvað heitir hún aftur?) hefði bakkað á staur á bílastæðini og hefði ekki einu sinni farið að hlæja! Ásdísi fannst þetta mjög spaugilegt og var hissa af hverju kennarinn stóð þarna niðri með súran svip og æpti, Fy og for helvede eða eitthvað í þá áttina. HAHAHA...ok, þetta er allt svona "you had to be there" en ég veit að þið ykkar sem lesið þetta og voruð með mér í bekk í MR brosið út í annað:) þarf að halda áfram að læra...

ólekkert

Í gær sat hugguleg dama fyrir framan mig í lestinni og gæddi sér á kiwi. Mmmm kiwi. Nema, haldiði ekki að stúlkan hafi bara borðað ávöxtinn eins og hann kemur af skepnunni, eða þannig. OJJJJJ, hún borðaði þetta loðna líka. Ég vildi ekki sjá, en gat ekki hætt að horfa. Ég starði bara á þessa ókunnugu ógeðslegu stelpu. Brrr. Jæja, en hins vegar var alþjóðalögfræðitíminn minn mjög lekker þar sem boðið var upp á indónesískan mat, hvítt, rautt og bjór! Þeir kunna þetta Stralarnir:) Reyndar átti einhver gestafyrirlesari frá UN að koma og tala um ég man ekki hvað, en hann var veikur og því varð tíminn bara að átveislu í staðinn. Sniðugt.

laugardagur, nóvember 05, 2005

Tótlutröllið


Stjórnmálaþurs

Þú ert vanaföst, tilfinningarík félagsvera.
Í margmenni á stjórnmálaþursinn oftar en ekki orðið. Ef einhver hyggst grípa fram í fyrir honum talar hann bara hærra - og það virkar. Hann hefur sterkar skoðanir á flestu, hvort sem um er að ræða fjárlagahalla ríkisins eða það hvort SS eða Goða pylsur eru betri, og gerir hvað hann getur til að þröngva þeim upp á aðra. Stjórnmálaþursinn þarf að passa sig þegar hann er í nærveru þeirra sem eru ósammála honum því blóðþrýstingurinn á það til að rjúka upp.

Stjórnmálaþursinn vantar ekki nýja skó fyrr en það er komið gat á þá gömlu... sem skósmiðurinn segist ekki geta gert við. Stjórnmálaþursinn veit hvar Guðsteinn er með verslun.

Hvaða tröll ert þú?

Hmmm, margtók prófið og fékk alltaf þessa niðurstöðu. Ég veit ekkert um fjárlagahalla ríkisins, og held ég geti ekki hækkað róminn mikið, veit það samt ekki. Hins vegar er ég mjög nýtin, geng í sömu fötunum (og skónum) ár eftir ár, og er með á hreinu hvar verslun Guðsteins er:) Það hljóta reyndar allir að vita hvar Guðsteinn er:)

Lönd sem eg hef komið til:


create your own visited country map
Bráðum fer ég til Hong Kong, þá bætist Kína inn á listann minn, hef millilent í Hollandi, Belgíu (gleymdi að setja það á listann), Singapore og Tokyo (svaf reyndar yfir nótt þar) þannig að það telst varla með. Hef komið til tveggja borga í BNA, og rétt svo ferðast um Ástralíu. Gaman að hafa farið til "stóru landanna" því þá litast svo stór hluti kortsins. Lítur út fyrir að ég hafi ferðast meira. Þyrfti að komast til Rússlands, Kanada og Grænlands og þá þá verður kortið orðið vel rautt:)

miðvikudagur, nóvember 02, 2005

Lélegt

Ég held ég hafi einhvern tíma talað um hversu lélegar og leiðinlegar leikkonur Julia Stiles og Kirsten Dunst eru. Ég ætla samt að gera það aftur. Mér tókst nefnilega að gleyma hversu tilgerðarleg hún Kirsten Dunst er, nema náttúrulega í Bring it on, hún var fín þar (og báðar eru þær með óvenjuleiðinlegan og pirrandi talanda), ...því það er langt síðan ég hef séð mynd með henni og á ljósmyndum er hún alveg sæt. Svo sá ég klippu úr Elizabethtown. Ég og sambýlismaður minn hreinlega litum undan til að minnka kjánahrollinn. Hún Kirsten er afspyrnuléleg leikkona punktur. Nema náttúrulega í Bring it on eins og ég sagði, en kannski er það af því að klappstýrur eru bara tilgerðalegar týpur. Nú legg ég fram 3 spurningar um þessar tvær ungu konur; a)hvernig í ósköpum komust þær í bransann? b)af hverju eru þær enn að fá stór hlutverk í kvikmyndum, meira að segja í íslenskum myndum! c)ætla þær að vera mikið lengur í bransanum?

Þess ber að geta að ég er ekki að keppa við þær um hlutverk í einhverri mynd því eflaust (þó ekki víst) er ég enn verri leikkona en þær. Þess ber einnig að geta að ég er í fínu skapi, og ætla að bregða mér á ströndina í klukkutíma eða svo áður en lærdómsmaraþonið heldur áfram. Ég hef aldrei á ævinni verið jafnhvít (og það búandi í Sydney) og er að fara héðan eftir einungis 4 vikur!!! Ég hef miklar áhyggjur af brúnkunni, eða skortinum á henni. KOMA SVO TÓTLA!

laugardagur, október 29, 2005

Annar gestapistill! bravvvvvo.

Jæja, þá er komið að öðrum gestapistli en það er dejlige Hildur Edda sem, rétt eins og Ari, rifjar upp hvernig hún kynntist mér:) sniðugt þema. Mér finnst alltaf gaman að rifja upp MR árin en við Hildur vorum saman í bekk þar og líka í spænskunni í HÍ. Vonandi eigum við eftir að vera oftar saman í bekk:) ok here it comes:
"Mér finnst svo skemmtilegt að fá að vera gestapenni á Tótlutjattinu. Þetta er svona eins og að vera genginn til liðs við skjallbandalag Tótlu. En mér finnst það vera mikill heiður fyrir mig að fá að vera í því bandalagi, og því langar mig að rifja upp fyrstu kynni mín af Tótlu. Við kynntumst þegar ég var í þriðja eff og hún var í þriðja joð í MR, en það var ....eh.. fyrir löngu síðan. Það var í strætóferðum okkar í þristinum sem við tókum tal saman, og við gátum strax talað saman um allt milli himins og jarðar. Ég fattaði hins vegar vorið 1997, rétt fyrir prófin, eftir að við höfðum talað saman á hverjum degi og hvíslast á um stráka, rætt mjög opinskátt um erfiða tíðaverki, hnakkrifist um hvort Sjálfstæðisflokkurinn væri “bestur” eða “ömurlegastur” og planað skemmtilegheit næsta vetrar, að ég hafði ekki hugmynd um hvað þessi manneskja héti. Og þá var aðeins of neyðarlegt að taka upp á því að spyrja hana til nafns svona í beinu framhaldi af því að hafa rætt um ofangreind mál. En svo heyrði ég nafnið hennar útundan mér frá einhverjum öðrum og lét strax eins og ég hefði alltaf verið með það á hreinu. Svo vorum við saman í bekk í fjórða, fimmta og sjötta, og það verður að segjast að hún Tótla var á sama tíma hið mesta tískuslys og tískuundur. Gjarnan mætti hún í skólann í Nokia stígvélum, typpagammósíum úr flísefni og nossaraúlpu, en þess á milli var hún svo óaðfinnanleg til fara að ég held að við stelpurnar höfum áreiðanlega allar einhvern tímann jaðrað við að hugsa það sama og Arna Vala sagði upphátt einhvern gráan og myglulegan þriðjudagsmorgun í enskustílstíma; “Djöfull hlakka ég til þegar þú verður gömul og ljót Tótla”. Stuttu skólastelpupilsin, hnésokkarnir, mokkasínurnar og Audrey Hepburn kápurnar pössuðu eiginlega allt of vel við vel greidda hárið hennar og óaðfinnanlegu nestistöskuna. En það var mjög gott að hafa hana í bekknum og í bekkjarpartíum, ekki síst fyrir agalausar eilífðargelgjur eins og mig. Hún hafði gjarnan meðferðis auka par af ullarsokkum eða trefil ef ske kynni að einhver í bekknum skyldi ekki hafa vit á að klæða sig eftir veðri (gilti ætíð um mig) og hún var sú eina sem hafði lag á að fá kennarana til að kenna í niðamyrkri á morgnanna af því að “það var svo vinalegt að hafa dimmt inni”. Svo taldi hún samviskusamlega sambúkkaglösin sem ég innbyrti í partíunum (gjarnan heima hjá henni á Háaleitisbraut) og minnti mig réttilega á að ég yrði veik ef þau yrðu mikið fleiri. Ég ætla ekki að hafa þetta lengra í bili, en mig grunar að eftir nokkur ár, þegar við erum farnar að starfa saman á alþjóðalegum og/eða pólitískum vettvangi, þá muni Skjallbandalag II vera stofnað á tjattinu aftur, og þá kem ég með fleiri dæmisögur beint í æð. Kveðja, Hildur hressa"

Gestablogg

Ari Tómasson reið á vaðið um daginn sem gestabloggAri á Tótlutjattinu og nú hef ég fengið sendan annan pistil, nema hvað mig vantar mynd af bloggínunni. Ef hún sér þetta er hún vinsamlegast beðin um að senda mynd til mín (ég leitaði á google og alles). Merci.

fimmtudagur, október 27, 2005

Hamingjuóskir og hrós!

Haldiði að það sé, mín er í góðu skapi og ætlar að hrósa og senda hamingjuóskir. Hamingjuóskirnar fá þeir sem útskrifuðust úr HÍ síðustu helgi og í augnablikinu man ég eftir Hildi Eddu (stjórnmálafræði), Heiði (viðskiptafræði), Sigrúnu Helgu (lögfræði), Kareni (verkfræði) og Cillu (verkfræði) ...hmmm er örugglega að gleyma mörgum. Hrósið fær Ólöf Inga (betur þekkt sem Lóa Löwe) fyrir að senda mér langt og skemmtilegt e-mail í gær en maður fær ekki oft svoleiðis. Hún fær líka hrós fyrir að færa foreldrum mínum gæs sem hún handfjatlaði (eða hvað það kallast) sjálf, sleit og sveið og svoleiðis. Ólöf eins og margir aðrir er haldin kommentafælni sem er allt í lagi því ég veit að hún les síðuna og því kemst hrósið til skila:)

miðvikudagur, október 26, 2005

Rjóminn...

Í dag ætlaði ég að bæta við Rjómanum á tenglalistann minn því Rjóminn er góður. En í dag er blogger á japönsku hjá mér svo ég finn ekki templeitið! Þarf að biðja takashi vin minn um aðstoð. Rjóminn.is er tónlistarvefrit sem Ari Tómasson, fyrrum gestabloggAri Tótlutjattsins stendur að, ásamt nokkrum öðrum. Ég mæli með Rjóma:) ps:Anne, ædolið mitt datt út á mánudaginn. Þórhildur og Ástralía ná varla andanum af vonbrigðum! Dómararnir grétu! Þvílíkt hneyksli.

sunnudagur, október 23, 2005

Australian Idol

Við erum alveg húkt á Ástralska Ædolinu núna svo ég hef eiginlega ekki tíma til að blogga þar sem það er að byrja, en alla vega þá held ég mest með Anne Robertson (sjá mynd) og svo með Daniel, og Dan England. En þið?

föstudagur, október 21, 2005

OMG, you're OLD!

Við kíktum í kreisí party til Frosta í gær. Hann hafði boðið 100 manns eða eitthvað álíka, en sem betur fer eiga samleigjendur hans líka vini því fæstir vinir Frosta sáu sér fært að mæta (nema við Gummi af því að við erum svo geggjaðslega frábærir krakkar...og nokkrir aðrir). Við vorum reyndar bara mjög róleg þar sem við þurftum að vakna fyrir 8 í morgun (á laugardegi!!!) og undur og stórmerki þurfa að gerast um helgina námslega séð. Í heimboðinu hittum við tvo náunga sem eiga einmitt íslenskar vinkonur sem þeir ætla að heimsækja um áramótin og þær eru víst líka á leiðinni hingað út... og kannski eru þær líka að lesa þessa síðu sem væri náttúrulega bara sniðugt. Aldrei að vita með litla Ísland og enn minni bloggheima. Jæja, alla vega, þeir Brendan og Tony voru alveg fáránlega vel að sér um Ísland enda miklir aðdáendur, þeir hafa séð íslenskar bíómyndir, og vita ótrúlegastu hluti...og nú kann Tony að segja "bévítans" en ég kenndi honum það í gær (steikt, ég veit:)) en alla vega, það sem mér fannst einna sniðugast var að ég spurði Brendan hvað hann væri gamall (Tony var búinn að segja okkur að hann sjálfur væri alveg að verða 21 árs, sem er HUGE fagnaðarlæti) ok, og þá var Brendan líka 21 (pelabörn). Svo spurði hann hvort við værum svona 23, sem er náttúrulega ekkert far out, það er ekki eins og við höfum breyst mikið síðan þá... og ég tjáði honum að við værum reyndar 25. Þá gapti hann smá og sagði þessa fleygu setningu, "wow, OMG, you guys are OLD". Mér finnst reyndar frekar langt síðan ég var tvítug:/

miðvikudagur, október 19, 2005

Heimalærdómurinn

Þessi mynd var tekin í hádeginu sl föstudag en þá var ég að læra með vinum mínum fyrir eitthvað hópverkefni, frá vinstri Julio, moi, Takashi og Alvaro er næst myndavélinni (eins og ykkur sé ekki sama). Þetta græna í glösunum er kampavín blandað saman við lemon/lime ís, (slurp) en eftir að hálftíma lærdóm færðum við okkur yfir í kampavín og stútuðum tveimur flöskum og einum ísdalli á einu bretti:) Rosalega gaman að læra. Það er ekkert slor á manni hérna, ha....

mánudagur, október 17, 2005

Gestapistill

Afsakið seinkunina á gestapistlinum. Það er enginn annar en Ari Tómasson sem ríður á vaðið sem gestapenni Tótlutjattsins og hér birtist pistillinn í heild sinni. Verði ykkur að góðu:

Ég man fyrst eftir Tótlu á busaballinu mínu í MR á Tunglinu. Í gegnum þokuna áfengisþokuna sá ég súkkulaðihjúpaðan draum líða fram hjá í pæjudressinu. Þegar ég ætlaði að vippa mér upp að henni rakst ég utan í sjöttabekking með minnimáttarkennd sem kýldi mig kaldan. Alvaran tók við og á næstu vikum varð hugurinn að hafa sig allan við til að skilja muninn á hvers vegna sævi gyrtur er með y-i (ps komið af gürtel úr þýsku) en girtur (í brók) væri með einföldu. Já, það má segja að loft hafi verið lævi blandið þessa fyrstu daga - janfnvel kynngi magnað, ó sei sei já.

Aftur lágu leiðir okkar saman þegar við ákváðum bæði, að hvorugu forspurðu, að skella okkur í arabískunámskeið í kennaraverkfallinu. Ég gerði það því mér þótti svo sniðugt að heita Ari og kunna arabísku - get it?? Tótla gerði það hins vegar af því henni þótti orðið bagalegt hversu oft Arabar á ferðalagi á Íslandi buðu foreldrum hennar kamelstóð fyrir hönd hennar og vildi getað svara þeim í sömu mynt. Ahhh - good times. Þar lærðum við undir dyggri leiðsögn sýrlensku Rainu Scheherasade Kemp sem talaði óvenjukjarnyrta íslensku því hún hafði lært nær alla sína íslensku af því að horfa á Alþingissjónvarpið. „Mér þóttji hann Stjengrrímurr forrkunnarrfagurr og vörrpulegurr í fasi. Mérr hugnast að hann Júlli minn mætti setja hann á stjall" sagði hún stundum og dæsti vært. Við vorum bæði orðin langþreytt á lærdómsleysi verkfallsins þannig við lögðum mikinn metnað í að læra tungumálið og náðum við þá lítið að tengja.

Loksins kynntumst vel og við þekkjumst í dag en það var á NESU - ráðstefnunni í Türkü í Finnlandi 2002 þar sem Tótla var í jafnréttisnefnd en ég í nefndinni „NESU og nútíminn: eðalblanda eða afsökun fyrir drykkju og óeðli?" Tótla hafði verið svo sniðug að koma með Eldur&Ís vodka sem mér fannst eins og að koma með tan-spray og rip-fuel til Hellu en annað kom á daginn. Finnarnir grétu 3cl tárum vegna hreinleika og gæða vodkans. Einn þaulkunnugur gutlinu hélt því fram að íslenska gullaugað væri ástæðan fyrir þessum gæðum, sérstaklega norrlenska afbrigðið. Eftir þetta vorum við Tótla borin um í gullstól í skiptum fyrir einstaka teskeið af vodka í nefið til að halda stólaberunum gangandi. Ég stend í eilífri þakkarskuld við Tótlu fyrir þetta þar sem unnusta mín, var ein af vodkahundunum. Tótla spottaði strax hvað var að gerast og eftirlét mér botnfylli í glas og atti okkur í átt að saununni.

Drottinn minn dýrir já, við værum fátækari ef þín nyti ekki við, Tótla mín. Ég bið að heilsa Camaronum og knúsaðu hann einu sinni fyrir mig. Fast.
Ari

föstudagur, október 14, 2005

Nýr dagskrárliður tjattsins.

Lengi hefur staðið til hér á Tótlutjattinu að setja nýjan dagskrárlið í loftið. Það mun loksins gerast á morgun þegar pistill FYRSTA GESTAPENNANS mun birtast hér á sjálfu Tótlutjattinu. Nú þegar hefur myndast gífurlegur spenningur yfir þessum breytingum, enda færri sem komast að en vilja sem gestapennar. Þess ber þó að geta að ég mun ekki birta persónulega tölvupósta hér á síðunni, sama hversu mikið þið suðið í mér. Ef þið finnið einhverja asnalega stafsetningavillu í þessari færslu er það af því að ég fékk kampavín með sítrónuís í hádegismat. Lifið heil.

miðvikudagur, október 12, 2005

Netið er mitt nikótín.

Ég var með fyrstu krökkunum (eða svona nokkurn veginn) sem byrjuðu að nota internetið að ráði á Íslandi þegar einhver kona á Kópaskeri (ef ég man rétt) stjórnaði netinu, æj hvað hét þetta aftur? ...já og alla vega, þá sýndi Þórunn Traustadóttir kennari í Álftamýrarskóla okkur krökkunum hvernig þetta allt saman virkaði og ég varð svo heilluð að ég fékk að fara í Kennaraháskólann og nota netið þar. Man ekki alveg hvernig þetta var en alla vega þá var netið almennt ekki komið í heimahús né skóla á þessum tíma ('93-'94) þó hlutirnir hafi farið að gerast hratt eftir það. Einhver leyfði mér að koma í Kennaraháskólann og nota netið og svo varð ég einhvern vegin bara fastagestur þar, fékk leyfi til að nota tölvuverið eins og mér sýndist og hékk þar mikið eftir skóla, oftar en ekki með Ingibjörgu vinkonu, jafnvel fram á kvöld! Við stunduðum ircið sem á var reyndar mjög skemmtilegt þarna á upphafsárum sínum og lærðum mest allan orðaforða okkar í ensku af því að spjalla við fólk um allan heim. Ég hafði fengið tölvu í fermingargjöf frá fjölskyldunni og fékk módem fyrir hana sennilega 15 eða 16 ára (sem sagt frekar snemma). Ircið fór fljótlega að vera hundleiðinlegt svo ég gleymdi mér þess í stað að ferðast netleiðis á alla þá staði sem mig langaði að heimsækja, Afríku, Brasilíu og víðar. Klám? Neibb, vissi varla hvað það var, hahaha:) Því miður get ég ekki sagt að ég kunni mikið meira á tölvur nú en þegar ég var 14 ára (sem eru 11 ár síðan, HJÁLP) en ég get þó haldið því fram að ég er enn háðari internetinu en þá. Ég veit ekki hvernig það er að reyna að hætta að reykja, mér finnst nógu erfitt að minnka kókþambið, og ég get ekki hugsað mér líf á internetsins. Pínu sorglegt.

sunnudagur, október 09, 2005

Slen og grannar

Má eiginlega ekkert vera að þessu bloggi sökum námsins en hér kemur smá öppdeit til að halda lesendum við efnið: Gummi hefur verið duglegur að mæta í leikfimi ásamt Frosta síðustu daga og verður orðin eins og tröllmaður eftir nokkrar vikur. Ég reyni að mæta annað slagið en við skulum vona að ég breytist ekki í tröllkonu (skessu) við spriklið. Þegar ég var yngri var ég oft(ast) frekar "sloj" því ég hafði svo lágan blóðþrýsting. Mér fannst ég stundum bara líða um eins og vofa og mamma dældi í mig vítamínum, grænmeti og lakkrís til að hækka blóðþrýstingin. Svana mágkona kenndi mér líka að drekka kaffi og ég fór reglulega út að skokka. Undanfarin 3-4 ár hefur blóðþrýstingurinn verið hærri, ég hætti að skokka jafnreglulega en minnkaði ekki nammiátið. Slæmt. Jæja, en alla vega, síðustu mánuði hefur mér liðið eins og þegar ég var yngri með lága blóðþrýstingin og þá gengur hægt og illa að læra. Öss... Ég er samt að taka mig á núna... allt að gerast.

Í gærkvöldi var bankað á dyrnar hjá okkur, það var nágrannakonan okkar, Tracey og vinur hennar að kynna sig því hún flutti inn í vikunni. Hún var sennilega búin að banka upp á hjá öllum á stigaganginum (við heyrðum alltaf hláturinn í henni, fyrst í íbúð 47, svo 55 o.s.frv.) og var búin að sötra vel af kampavíni og þar af leiðandi orðin frekar kennd. Hún var reyndar mjög fyndin. Gummi fór til dyra og ég hlustaði á samtalið fyrst úr fjarlægð. Hún kynnti sig (var greinilega aðallega að forvitnast um nágrannana og hvernig þeirra íbúðir væru) og svo heyrði ég hana bara ÆPA af hrifningu yfir gardínunum okkar og sagðist vilja eins í sína íbúð. Hún stóð sem sagt í gættinni og var eitthvað að gægjast yfir öxlina á Gumma inn í íbúðina til að skoða. Þá fór ég til dyra og kynnti mig og bauð henni bara að koma að skoða íbúðina (sem var alltaf aðaltilgangur heimsóknarinnar að ég held). Hún þóttist alveg bit yfir þessu boði en þáði það að sjálfsögðu. Áður en við vissum af var þessi elska komin inn í svefnherbergi, og svo þvottahús og bara út um allt að skoða og alveg svakalega hress. Hún bauð okkur í heimsókn í sína íbúð (við hliðiná okkur) en sem betur fer höfðum við afsökun. Við vorum á leið í bíó (ég sagði það reyndar ekki við hana). Við vitum alla vega hvert skal halda langi okkur í teiti en nennum ekki út úr blokkinni:) Skál fyrir áströlsku nágrönnununum.

fimmtudagur, október 06, 2005

Tíminn

Ég er alls ekkert bitur yfir því að eldast (ég er líka bara 25 ára...svo að...) en það er bara eitt í þessu sem mér finnst frekar fúlt, ég hefði til í að vera 22 ára...(eða 23 ára því oddatölur eru svalari, jafnvel bara 21) ööörlítið lengur. Þessi tími leið aðeins of hratt og nú finnst mér ég þurfa að vera svo skynsöm og fullorðin, er í mastersnámi og þarf bráðum að leita mér að alvöruvinnu. Ohhhh, tíminn er tussa!

föstudagur, september 30, 2005

Kvikmyndir

Ég skil ekki hvað fólk hefur á móti Dirty Dancing. Ég sá hana aftur um daginn og fannst hún jafnæðisleg og þegar ég var 7 ára en þá hlustuðum við Ingibjörg meira að segja oft á plötuna með tónlistinni úr myndinnni. Og hvað þá La Bamba! Ég á hana núna á DVD og ég táraðist enn einu sinni í lok myndarinnar, alveg eins og í öll hin skiptin sem ég sá þá mynd. Para a bailar la bamba,... eða lalalalalaLaBamba eins og maður söng:) Þetta eru tvær toppmyndir. Sem og "Nadia", bíómyndin um hina rúmensku Nadiu sem varð Ólympíumeistari í fimleikum aðeins 14 ára gömul. Við Bryndís horfðum á hana svona einu sinni í viku í tvö eða þrjú ár. Hef reyndar ekki séð hana síðan þá. Við Gummi fórum til Melbourne á mánudaginn og komum heim í gær en þar neyddumst við (algjörlega gegn vilja okkar) til að sjá tvær vægast sagt ömurlegar myndir því við höfðum séð allt annað í bíó og höfðum ekkert að gera. Sú fyrri var Dukes of Hazzard, en til að útskýra ömurleika þeirra myndar, þá er Jessica Simpson hriiiikaleg leikkona (þrátt fyrir fagran kroppinn) en hinir leikararnir eru jafnlélegir. Þetta var pínlega lélegt. Ég losnaði við kjánahrollinn í gærmorgun loksins. Hin slæma myndin er Deuce Bigalow: European Gigalo. Hún var líka vond en ég gat hlegið meira að þeirri dellu. Áður en við fórum til Melbourne sáum við reyndar Wallace and Gromit og hún er FRÁBÆR. Hef ekkert meira um þá mynd að segja, bara fráááábær:) ok, ciaooooooo.

laugardagur, september 24, 2005

Klukkið

Fara Bloggheimar ekki að verða útúrklukkaðir? Þetta er örugglega að klárast, en ég hef verið klukkuð af Elsu minni í Skaufabæ í Svíaríki (Skövde) og Ásdísi í Kristskirkju á Nýja Sjálandi (Christchurch). Ég segi ykkur frá þessu af því mér finnst svo sniðugt hvað allir búa alls staðar, þið skiljið. Hefst þá lesturinn:
1.
Ég horfði alltaf á Dallas með mömmu þegar ég var lítil og hélt mest upp á J.R. (af öllum mönnum) því mér fannst hann svo líkur pabba í útliti. Ég sagði mömmu meira að segja frá því og henni fannst þetta ekkert svo galin hugmynd. Ég held reyndar að pabbi hafi aldrei sett á sig kúrekahatt. Kannski ég kaupi einn handa honum hérí Oz:)

2.
Ég hef frekar lélegt jafnvægi, og ég hef örugglega sagt hér söguna af því þegar ég leigði vespu á Portúgal en flaug (tvisvar) á hausinn bara á leiðinni frá vespuleigunni, og það beint fyrir framan útiveitingastað til að tryggja mér fullt af áhorfendum. Ég fékk mold á buxurnar mínar, nokkra marbletti og sært stolt, sérstaklega þegar karlinn á leigunni kom hlaupandi niður götuna og öskraði, "YOU CAN´T DRIVE THIS, YOU WILL KILL YOURSELF" og reif af mér vespuna. Ég fékk að halda á hjálminum tilbaka, en hann tók af mér tryllitækið.

3.
Ég er undarleg blanda; dreymin og ævintýragjörn en á sama tíma óþolandi varkár og raunsæ. Dæmi: á tímabili þegar ég var lítil (5-6 ára) geymdi ég lítinn bakpoka inni í fataskáp og í honum var sokkapar og nærföt til skiptana, og eitt epli sem ég skipti út reglulega (þannig að það var alltaf ferskt en ekki úldið epli í pokanum). Þetta gerði ég bara svona til öryggis ef upp kæmi sú staða að ég þyrfti að flýja að heiman með hraði, þá gæti ég kippt þessum poka með mér og hafði tryggt það að ég yrði í hreinum sokkum, nærfötum og södd á flóttanum. Það merkilegasta við þetta er að ég átti ekki í neinum útistöðum við foreldra mína, og ekki heldur þau við hvort annað. Foreldrar mínir eru þeir mestu ljúflingar sem um getur og mér leið alltaf vel heima, þannig að ekki skil ég hvaðan hugmynd mín um að fara að heiman kom. Ævintýraþrá?

4.
Þegar ég var 11 ára (as in ELLEFU ára) prófaði ég að reykja. Mér fannst það vont. Ég hafði mikið nöldrað í settinu um að hætta að reykja, en varð eitthvað forvitin og ákvað bara að prófa, ein inni í herbergi...nokkrum sinnum. Á meðan allir voru að reyna að hætta að reykja, reyndi ég að byrja:) Þetta var meira svona forvitni samt og mér fannst þetta alveg óóógeðslegt. Mamma kom svo einn daginn inn í herbergi og fattaði hvað ég hafði verið að gera. Hún átti erfitt með að fara ekki að hlæja, þegar litli engillinn játaði sekt sína, og lofaði að segja pabba ekki frá þessu (ég skammaðist mín svo mikið og bað hana um að þegja yfir þessu). Það er skemmst frá því að segja að móðir mín stóð ekki við loforðið. Hún stóðst ekki mátið og kjaftaði í pabba (ég heyrði það). Þau sátu í stofunni og voru að horfa á Derrick og svona var samtalið:
Elva: heyrðu, heldurðu að ég hafi ekki komið að Tótlu að reykja í dag!
Birgir: ha? (mjög hissa) nú er það? hahaha
Elva:já hahaha.
Svo héldu þau áfram að horfa á Derrick og ræddu þetta ekki frekar enda höfðu þau litlar áhyggjur af því að ég reyndi þetta oftar.

5.
Hins vegar finnst mér pínu gott að taka í vörina, þó ég hafi ekki gert það oft, en það er svona spari hjá okkur Söndru. Ekki segja samt mömmu og pabba:)

Þá er það komið. Nú ætla ég að klukka Palla, Gumma Hlí (á Sydney síðunni okkar), Steingrím Dag (hann er reyndar 1 1/2 árs), Védísi og Ingibjörgu Ýr:) Þið ráðið hvort þið afgreiðið þetta í kommentum hér eða á síðunum ykkar. Sem sagt að segja frá einhverjum 5 tilgangslausum staðreyndum um ykkur sjálf:)

fimmtudagur, september 22, 2005

Tiltekt

Þá hafa enn fleiri aumingjabloggarar fengið að taka pokann sinn og snauta af linkalistanum. Það þurfti að rýma til svo aðrir snillingar kæmust að. Ég mæli með að þið kíkið á þessi blogg. Ingibjörg Ýr, mín besta æskuvinkona segir frá sér og dóttur sinni, Guðbjörgu Ísabel. Ég var með þeim fyrstu sem sáu Guðbjörgu þegar hún kom í heimin fyrir 2 1/2 ári síðan og er enn að monta mig að því. Hún var eins og lítill monsi:) Ásdís á NZ er einmitt á Nýja Sjálandi (ef þið voruð ekki að fatta þetta NZ). Ef hún er ekki að príla einhvers staðar þá er hún að hjóla eða ég veit ekki hvað. Rosalegur kraftur í henni, viðvörun: þið upplifið ykkur svakalega löt við lestur bloggsins hennar. Letihaugarnir ykkar! Og....Þorsteinn og Hallgrímur DAÐASYNIR eru tvíburar sem fæddust í borginni við sundið þann 7.júlí sl. Guðrún Jónsdóttir (betur þekkt sem hænsnadansmeistarinn) er móðir þeirra, og þau eru svolítið dönskt. Mjög skemmtilegt hvernig þau (Guðrún og Daði) sletta alltaf smá á dönsku. Alveg hreint dejligt:) Kíkkið á þetta... ég var klukkuð af Elsu og Ásdísi á NZ og mun svara því við fyrsta tækifæri, þarf aðeins að fara á ströndina. Seinna.

þriðjudagur, september 20, 2005

Fortíðarþrá

Ég hefði átt að heita Nostalgía en ég veit ekki hvað mannanafnanefnd myndi segja um það. Þó ég reyni að lifa í núinu, horfa fram á veginn (og allt það) þá finnst mér rosalega gaman að hugsa tilbaka, og helst nógu langt tilbaka. 12 ára ('92) tímabilið er til dæmis mjög fyndið og pínlegt á sama tíma. Ég vil alls ekki gleyma því og finnst alltaf jafn sniðugt að rifja það upp. Meðal þess sem ég man best eftir eru:
-Böllin í Tónabæ á laugardögum milli 18 og 20. Maður var kominn heim af tjúttinu áður en Spaugstofan byrjaði:) Ég fór reyndar ekki oft, en þegar ég fór var ég ROSALEG (vægast sagt) í hipphoppinu:)
-LA Gear-skór. Mínir voru hvítir með gulum reimum, en Gummi átti víst LA Gear skó með mynd af Michael Jackson! ahahahahaha!!!
-Hiphop dansinn. Ég er enn með þessa takta á hreinu og er alltaf til í að taka sporið. Ég man að Guðrún Jóns var frekar svakaleg þegar kom að "hænsnadansinum". Ég get ekki lýst þessu betur en svo að hendurnar gengu svona upp og niður eins og þegar maður leikur hænu (við höfum nú öll gert það) nema að Guðrún mín ýkti hreyfingarnar ööörlítið. Nú er hún orðin tvíburamamma og getur kennt þeim Hallgrími og Þorsteini hænsnadansinn eftir nokkur ár.
-Gallabuxur í öllum regnbogans litum. Ég man best eftir þessum fjólubláu og myntugrænu. Einnig voru appelsínugular mjög heitar. Mig minnir að merkið hafi verið Jees (ekki jeans) en ég man það ekki. Þess ber að geta að ég var aldrei svo svöl, ekki frekar en í dag (ég held ég hafi ekki nennt því) og átti aldrei svona litaðar gallabuxur, ég fékk mér buxur í sama merki en þær vor drapplitaðar og úr riffluðu flaueli:)
-Beltissylgjurnar! Er ekki annars yppsilon í því? Þær, eins og sumt sem ég nefni hér, komust í tísku fyrir '92, sennilega um '89, og voru vinsælar um árabil. Ég man best eftir Levis týpunni og blóminu, en ég átti reyndar aldrei svona fínerí.
-Levis eins og það lagði sig. Sumar vinkonur mínar eru ENN fúlar við foreldra sem voru beðnir um að kaupa Levis 501 gallabuxur í Ameríkuferðalögum...og komu heim með Levis 550 eða eitthvað álíka. WOW! Slíkar brækur þóttu ónothæfar.
-Mussurnar. Hálfur bærinn leit út eins og Inkar frá Andesfjöllum í risastórum, litríkum ofnum mussum. Ég átti ekki þannig mussu en Ingibjörg Ýr var algör gella í sinni. Óli bróðir keypti svo rosalega flotta mussu á mig á einhverjum markaði í Amsterdam. Synd að hún er orðin of lítil á mig.
-Gardínuhárgreiðslan, jebb, allar með skipt í miðju og strákarnir með pottaklippingu:)
-Útvíðar buxur, jafnvel röndóttar í skrilljón litum.
-Ég man sérstaklega vel eftir því þegar ég tók þá ákvöðrun að verða aaaðeins meiri gella og skundaði mér í Sautján í Kringlunni. Þar fjárfesti ég í gríðarlegum bomsum, þetta voru háhælaðir skór (frekar háir) með korkhæl. Algjörir pæjuskór í anda 6. og 7.áratugarins. Gellurnar í Mamas and the papas hefðu slefað af öfund. Mamma og pabbi hins vegar sprungu úr hlátri þegar þau sáu litlu telpuna sína í þessu. Ég var 14 ára og leit út eins og fáviti á þessum skóm. Hvað var afgreiðslufólkið að pæla? Eins og alltaf hlustaði ég á forleldra mína og fór og skipti korkbomsunum út fyrir skynsamlegra skótau.
-Hekluð vesti eða prjónavesti yfir rúllukragabol ...þetta var allt frekar hippalegt, svona í bland við hip hop tónlistina sem við hlustuðum á. Kannski misskildum við eitthvað orðið "hiphop".
Snap, 2Unlimited, Nirvana, Pearl Jam, Snow- kanadíski rapparinn sem samdi lagið "Informer" í fangelsi ef ég man rétt...og söng með Jamaíka hreim (ahahaha). Jæja man ekki eftir fleiri tónlistarmönnum í bili. Snow átti það varla skilið að ég myndi eftir honum.
-Bekkjarparty! Ég man best eftir einu hjá Þóreyju, sennilega í 11 ára bekk, þar sem við dönsuðum við New Kids on the Block allt kvöldið og meira að segja vönguðum! Það hefði mátt koma síldartunnu á milli þeirra sem stunduðu vangadansinn:) Ef það var skíðaæfing hjá mér sama kvöld og bekkjarparty, þá fór ég frekar á æfingu. Steik.

Ég ætla að segja þetta gott í bili, kem með meiri nostalgíu í næstu færlsu, þarf bara að losa mig við þetta. Hér til gamans kemur svo textinn að hinum frábæra smelli, "Informer" eftir Snjókarlinn, ég mæli með að þið sækið ykkur lagið og syngið svo með. Njótið:

Informer You know say daddy me snow me-a (gonna) blame A licky boom-boom down 'Tective man he say, say Daddy Me Snow me stab someone down the lane A licky boom-boom down Police-a them-a they come and-a they blow down me door One him come crawl through through my window So they put me in the back the car at the station From that point on I reach my destination Well the destination reached in down-a East detention Where they whip down me pants look up me bottom [CHORUS] Bigger they are they think they have more power There on the phone me say that on hour Me for want to use it once and-a me call me lover Lover who me callin'-a the one Tammy And me love her in my heart down to my belly-a Yes say Daddy Me Snow me I feel cool and deadly Yes the one MC Shan and the one Daddy Snow Together we-a love 'em(?) as a tornado [CHORUS] Listen to me ya better listen for me now Listen to me ya better listen for me now When-a me rock-a the microphone, me rock on steady-a Yes-a Daddy Me Snow me are the article don But the in an a-out (?) a dance an they say, "Where ya come from?" People them say I come from Jamaica But me born and raised (in the ghetto) I want ya to know-a Pure black people man thats all I man know Yeah me shoes are-a tear up an-a my toes used to show-a Where me-a born in-a the one Toronto [CHORUS] Come with a nice young lady Intelligent, yes she gentle and irie Everywhere me go me never lef' her at all-ie Yes-a Daddy Snow me are the roam dance man-a Roam between-a dancin' in-a in-a nation-a You never know say Daddy Me Snow me are the boom shakata Me never lay-a down flat in-a one cardboard box-a Yes-a Daddy Me Snow me-a go reachin' out da top [CHORUS] Why would he? [repeat] [MC Shan:] Me sittin round cool with my jiggy jiggy girl Police knock my door, lick up my pal Rough me up and I cant do a thing Pick up my line when my telephone ring Take me to the station, black up my hands Trail me down 'cause I'm hangin with the Snowman What an I gonna do, I'm backed and I'm trapped Smack me in my face, took all of my gap They have no clues and they wanna get warmer But Shan won't turn informer

laugardagur, september 17, 2005

Lon og Don

You Belong in London

A little old fashioned, and a little modern. A little traditional, and a little bit punk rock. A unique woman like you needs a city that offers everything. No wonder you and London will get along so well. What City Do You Belong in? Take This Quiz :-) Find the Love of Your Life (and More Love Quizzes) at Your New Romance.

fimmtudagur, september 15, 2005

Drengur Britneyjar Kevinsson er fæddur.

Ég vil hvetja alla lesendur Tótlutjattsins nær og fjær til að fara á heimasíðu poppgyðjunnar, www.britneyspears.com og senda heillaóskir til nýbökuðu foreldranna. Segja ekki allir á barnalandi, "til hamingju með litla prinsinn" við svona tækifæri? Já, skrifið eitthvað svoleiðis, "congratulations with your little prince" því Óskírður Kevinsson er ekki enn kominn með nafn. Þessi síða er æði! Veitið blöðrunum sérstaka eftirtekt:)

þriðjudagur, september 13, 2005

Heia Norge

Undarlegar fréttir berast frá mínum ástkæra Noregi. Aldrei hefur verið meiri hagsæld þar en einmitt nú, og hvað gerist í gær í kosningunum? Ríkisstjórnin fellur! Ok, ég veit akkúrat ekkert um Stortinget eins og mig minnir að það heiti eða gang mála þarna og ætla ekki að drepa ykkur úr leiðindum, en ég get ekki annað en nuddað augun og lesið aftur þegar ég les fréttirnar vitandi að Noregur hefur blómstrað á síðasta kjörtímabili (eftir því sem ég best veit). Hvað vill fólk eiginlega? Ég man í kosningafjörinu í HÍ þá vorum við stundum að spauga með svona klisjukennd kosningarloforð okkar á milli. "Frí á föstudögum!" "ókeypis bjór öll hádegi í Odda!" "nuddpott í Aðalbyggingu!" "ljósastofu í anddyri Háskólabíó!" og þar fram eftir götunum:) því stundum spyr maður sig, hvað vill fólk eiginlega. Og í þessu tilviki með Noreg núna, af hverju að laga það sem er ekki bilað? þið skiljið. En ég var nú að enda við að uppljóstra fáfræði minni um norsk stjórnmál þannig að kannski er eitthvað sem ég veit ekki. Var Bondevik gómaður í LA með portkonu kannski í fyrra? Jeg vet ikke:)

mánudagur, september 05, 2005

Drullað upp á bak...

Það er nokkuð ljóst hver drullaði upp á hnakka í síðustu viku. Hann heitir George og er forseti eina stórveldis heimsins, Bandaríkjanna. Allir vita hvað gerðist þar í síðustu viku, og það sem meira er... að þeir höfðu átt von á þessu í langan tíma. Þið vitið kannski líka að að það birtist grein í New Orleans Times árið 2002 þar sem var útskýrt hvað myndi gerast ef/þegar fellibylur kæmi. Til að gera langa sögu stutta þá hljómaði sú grein meira eins og tveggja daga gömul frétt en þriggja ára blaðagrein. Þeir vissu að varnargarðarnir myndu lílega bresta, og að borgin myndi fara á flot. Þeir vissu líka að fórnarlömb yrðu flutt til dæmis á Superdome leikvanginn til að taka smá dæmi úr þessari grein. Hins vegar, þegar á reyndi stóðu yfirvöld sig vægast sagt hræðilega. Maður spyr sig af hverju (fyrst þeir sáu fram á hversu mikið ofsaveður var í nánd og einnig að varnargarðarnir kynnu að bresta) þeir skipulögðu ekki betur brottflutning borgarbúa til dæmis með rútuferðum. Það eiga alls ekki allir einkabíl, né hafa efni á farmiðum burt. Auk þess er ekki hægt að gera ráð fyrir allir (sökum fávisku, fátæktar og lítillar menntunar) geri sér grein fyrir alvarleika málsins. Mér finnst fólki hafa verið mismunað þarna stórlega þar sem hinir hraustu og ríku voru í þessu tilviki mun líklegri til að ná að forða sér burt. Það er merkilegt að fylgjast með viðbrögðum þessarar ríku stórþjóðar, sem gerir svo mikið úr eigin ágæti, á svona hræðilegri stundu. Þegar allt kemur til alls klórar forsetinn sér bara í hausnum og flýgur til Kaliforníu að hitta einhverja bisnessfélaga (fellibylurinn var víst ekki á fundarplaninu) og segir svo hluti á borð við: "I think the folks in the affected areas are going to be overwhelmed when they realize how many Americans want to help them." (tekið af www.whitehouse.gov) Já, ég veit ekki hversu "overwhelmed" fórnarlömbin verða eftir margra daga bið við glæpi, hungur og vosbúð. Ég veit ekki hvar allir þessir hjálpsömu Ameríkanar voru í síðustu viku. Alla vega ekki í New Orleans. Ég veit vel að margir sýndu ótakmarkaða hjálpsemi og að Bandaríkjamenn eru mjög óeigingjarnir þegar kemur að því að aðstoða bágstadda en samt réðu þeir ekki við þessar hamfarir sem þeir höfðu átt von á svo lengi. Hvernig hefði verið að koma upp vatns og matarbirgðum á Superdome? Það er ekki þjóðin sjálf sem er að bregðast þarna, heldur yfirvöldin sem þau hafa kosið sér. Ég gæti talað endalaust um þetta en ég ætla að sleppa því. Tótla er reið!

sunnudagur, september 04, 2005

101 (2016) Sydney

Það var svo fínt veður í síðustu viku þannig að það leit út fyrir að ég gæti farið að klæðast 3/4 brókum og pilsum, svo mín bara skellti sér í vax til að hrella ekki Sydneybúa með loðnum löppum. Það er skemmst frá því að segja að vaxið var jafnvont og alltaf, ef ekki verra. Reyndar finnst mér það yfirleitt ekki svo slæmt, kannski var gumsið farið að kólna hjá snyrtingarskvísunni. Áts... Beauty is pain! Ég hef ekki enn náð að bera kálfana fyrir fröken Sól því hún er í felum á bakvið herra Ský ...alveg síðan ég fór á sjálfspíningarstofuna í fyrradag. Í gær fórum við svo að kanna húsnæðið hans Frosta ásamt öðru fólki sem ég þekkti ekki og var þarna í sömu erindagjörðum. Á meðan við tókum höllina út, borðuðum við grillmat og sötruðum vín. Höllin var vægast sagt glæsileg og við Gummi munum henda inn myndum frá þessu skemmtilega innliti á hitt bloggið okkar við fyrsta tækifæri. Eini gallinn á gjöf Njarðar (í þessi tilfelli höll Frosta) er að hún er stödd lengst upp í Chatswood West sem á Sydneymælikvarða telst nokkuð miðsvæðis (þetta er svo stóóór og úúútbreidd borg) en okkur miðbæjarmýslunum fannst þetta vera lengst í burtu. Við erum hálfgerðir 101 miðbæjarplebbar og munum framvegis kalla Frosta "dreifara". Jæja, fleira var það bara ekki í bili, salut!

miðvikudagur, ágúst 31, 2005

Vorið er komið og grundirnar gróa...

Vitið þið hvað? Ég held, svei mér þá, að vorið sé komið í Sydney. Alla vega var skýjað í dag og samt heitur vindur! Ohhh, þetta er yndislegt. Ég er búin að taka eitt próf í skólanum (bara svona saklaust próf, ekkert alvarlegt) og skila einu verkefni. Framundan er brjáluð törn (craaazy) við verkefnaskil og fyrirlestra og bara bla bla en í staðinn fer ég ekki í nein próf og verð því bara komin í orlof í kringum 8.nóv þegar Páll nokkur Benediktsson ætlar að sækja Tótlutjattið heim. Víííí, ég er ekkert smá spennt að fá heimsókn og er viss um að ná að draga Palla í vínsmökkunarferð og fleira svona sem Gummi er ekkert brjálæðislega spenntur fyrir. Palli er sannkallaður heimsborgari og matreiðslugúrú með meiru. Á meðan allir aðrir elska NYC og London, talar Palli ekki um annað en Beirút (hann reyndar býr í London). Ég vona því að hann geti kannski frætt mig eitthvað um líbanska matarmenningu, sem mér finnst mjög spennandi...hvað heitir þetta aftur..."messa"? Það er skemmst frá því að segja að þegar móðir mín frétti að Palli kæmi í heimsókn sagði hún: "það er ÆÐISLEGT, hann getur kannski kennt þér að elda Þórhildur!" Já já, setjum Palla bara í eldhúsið þegar hann heimsækir Sydney....ekkert út að borða rugl! hmmm. Litla stelpan á myndinni sem ég læt fylgja bloggfærslu dagsins heitir Steingrímur Dagur:) það er svo langt síðan ég hef sett mynd af honum hér á tjattið, varð að bæta úr því:)

þriðjudagur, ágúst 30, 2005

Það held ég nú!

Nokkrir nöldurseggir hafa kvartað undan kommentakerfinu hér á Tótlutjattinu... og kannski ekki að ástæðulausu. Nei nei. En hvað gerir maður ekki fyrir ykkur, úff, ég er alltof góð. Jæja, ég er sem sagt búin að sulla fúlprúf halóskani á tjattið þannig að þið getið nöldrað að vild á mun skilvirkari hátt en áður hér á síðunni. Vessogú!

föstudagur, ágúst 26, 2005

Kósýlegheit

Svei mér þá, ef við Gummi erum ekki bara búin að hafa það alltof gott undanfarið. Fórum á frábært djamm á laugardaginn, áttum notalega kvöldstund í Darling Harbour á mánudaginn með tveimur Kiwium. Þau Ásdís og Svanur (aka Svandís) eru hér í ferðalagi og við tókum þau í smá bíltúr og svo út að borða og svona, þið skiljið. Jamm, og á miðvikudag fengum við okkur að borða á kaffihúsi með Ölbu-Inés og Rodrigo sem eru frá bólivíu, og síðast en ekki síst áttum við frábært kvöld með Svandísi (sjá að ofan) í gær. Þau komu í mat og við sátum við át og drykkju og höfðum það notalegt. Mikið er nú gott að hlæja. Mér finnst að þau eigi að flytja hingað til Sydney, og í raun mjög lélegt af þeim að gera það ekki bara. Hmffff.... já já. Og sökum notalegu kvöldstundarinnar í gær svaf ég alltof lengi í morgun (Gummi þurfti reyndar að mæta í skólann kl 9). Því þarf stúlka nú að láta hendur standa fram úr ermum og lesa. Koma svo!

föstudagur, ágúst 19, 2005

Los linkos

Jæja já, tók ööörlítið til í linkunum, þarf reyndar að vinna meira í þeim. Ég henti einhverjum óvirkum bloggurum út, og setti eftirfarandi snilldaraðila inn: Berglind Ýr var með mér í bekk í MR og ég hitti hana sem og aðrar freyjur alltof sjaldan. Sakna þeirra mikið. Í 6.bekk sat hún fyrir aftan mig en ég hef tæpast skyggt á útsýnið því ég átti það til að lúlla fram á borðið. Næst ber að nefna hina íðilfögru Kristínu Maríu Vökusnót úr Grindavík. Kristín er pólitísk (punkturblogspotpunkturcom) en hún talar þó um daginn og veginn á blogginu sínu. Þriðji í röðinni er eyjapeyinn (er þetta ekki vitlaust skrifað?) Boggi, en hann er snarklikkaður. Passið ykkur á honum. Á eftir Bogga kemur bloggARI en hann er nýbyrjaður í (blogg)bransanum. Ég hef miklar væntingar til bloggsins hans:) stattu þig strákur. Og að lokum...tadara... er Ingibjörg Guðlaug! vííí, veit ekki af hverju ég er ekki löngubúin að setja inn link á dömuna. Ég er rugluð, því Ingibjörg er mögnuð. Ég segi eins og Boggi á sínu bloggi, það bara þýðir ekkert að vera þreyttur í kringum Ingibjörgu:) Annars var Herdís mín eitthvað að kommenta á að kommentakerfið væri svo leiðinlegt hjá mér... hmmm, ætli ég reyni ekki að kippa því í liðinn við tækifæri. Nennir einhver að gera það fyrir mig? Ég er farin að ryðga í bloggfræðunum.

fimmtudagur, ágúst 18, 2005

Er ykkur alveg sama um mig?

Í síðustu færslu Tótlutjattsins kunngjörði ég þær fréttir að við Gvendur minn höfum ákveðið að koma heim um jólin. Ég átti von á miklum fagnaðarlátum í kommentakerfinu (þó ég segi sjálf frá) en eitthvað stendur fögnuðurinn á sér. Því spyr ég nú, er ykkur alveg sama eða er enginn að lesa Tótlutjattið lengur? Er eitthvað farið að slá í Tótlutjattið? Til þess að fegra þessa færslu ákvað ég að birta mynd af hluta Clueless gengisins. Myndin er tekin í sumarbústaðferð fyrir rúmum tveimur árum og við höldum á þessum líka fínu persónudagatölum sem Þórey og Elsa vörðu jólunum við að föndra ef ég man rétt. Frá vinstri: Erla, Dögg, Vala, Herdís, Sigga og ég.

mánudagur, ágúst 15, 2005

Nýjasta nýtt!

Ég veit ekki endilega alltaf hvað er móðins og hvað ekki... en mér finnst nú alveg gaman að glugga í tískublöðin annað slagið og reyna að fylgjast með. Reyndar fer ég ekkert eftir tískunni en það er önnur saga. Um daginn rakst ég fyrir tilviljun á blogg, og þar sem ég á alltaf í vandræðum með að gera linka núna kemur þetta svona, það er: www.iamfashion.blogspot.com en þetta eru tvær stelpur (önnur amerísk og hin bresk að ég held) sem hafa óþrjótandi áhuga á tísku! Ég skil bara ekki hvernig er hægt að tala svona mikið um einhverjar töskur sem voru í tísku fyrir 6 vikum en eru púkó núna... alveg magnað. En stundum finnst mér gaman að kíkja á þetta blogg og sjá hvað þær hafa verið að versla sér þann daginn (já það fylgir því víst... maður þarf að versla stundum til að vera "inni") og JÁ ég viðurkenni það, ég kíki á þetta blogg svona hálfsmánaðarlega. Hvað er ég annars að gera þessa dagana? Tjah, við fórum í afmæli til Julio sem er með mér í bekk um helgina. Það var fínt, mér fannst Takashi, japanski bekkjarbróðir minn horfa svolítið mikið á Gvend minn. Ég veit reyndar ekkert um að hvor hópnum hann Takashi hallast (kvk eða kk) en hann var eitthvað að horfa á minn mann. Ég kann reyndar svo vel við þann japanska að þetta skiptir engu máli. Ég held hann sé bara svo rosalega metró, ...það er bara málið með hann Takashi. Á morgun er svo próf! Reyndar það eina því kúrsarnir eru allir próflausir (margar ritgerðir í staðinn). Mér finnst ekkert gaman að fara í próf. Og að lokum má geta þess að við Gummi Hlír verðum með viðtalstíma í Reykjavík í desember:) vííí!!!

þriðjudagur, ágúst 09, 2005

Kassim

"Írak í dag er betra en Írak var á friðartímum Saddams". Þetta sagði Kassim bekkjarbróðir minn í tíma í gær í alþjóðalögum. Kassim er frá Írak, sennilega á fimmtugsaldri og man tímana tvenna eins og maður segir. Hann er þó ekki hrifinn af Bush en segir írösku þjóðina hafa grátbeðið um aðstoð (og finnst bandaríkjamenn hafa tekið þetta fullmikið í sínar hendur eða eitthvað svoleiðis...nenni ekki að fara nánar út í þetta). Þó maður viti að meirihluti þjóðarinnar hafi viljað losna undan oki Saddams sama hvað það kostaði þá held ég að staðan eins og hún er í dag þyrfti ekki að vera svona. Það er að segja, þetta hefði ekki þurft að fara svona. Flestir í bekknum voru sennilega sammála um að eitthvað hafi þurft að gera til að losna við Saddam, en einnig að það hafi ekki verið farið rétt að því og afleiðingar þess eru daglegt ógeð í Írak. Því fannst mér merkilegt að hlusta á þennan sprenglærða bekkjarbróður frá Írak tala um hvernig þetta væri þó skárra en það sem fór fram fyrir luktum dyrum í valdatíð Saddams með tilheyrandi áróðri og hræðslu. Enginn þorði að segja neitt. Blóðbaðið í dag er skárra en friðartímar Saddams. Og þó við hin séum ýmist á móti stríði eða fylgjandi innrásinni eða bara vitum orðið ekkert í okkar haus, þá held ég að allir hafi skilið örlítið hvað hann Kassim var að segja. Það er nokkuð víst að Írakar hafa upplifað alltof mörg stríð í gegnum tíðina og flestir þeirra hafi tekið hverjum sem gat steypt Saddam af stóli fagnandi hendi, en svo má deila um hvernig það var gert...og af hverju dæmið var ekki klárað '91 í Kúveit (vona að ég sé að fara rétt með staðreyndir). Því spái ég stundum hvað þeim finnst núna Írökunum sem vildu losna við Saddam. Þeir eru eflaust fegnir en þetta hefur dregist á langinn og sárin eru lengi að gróa. Kassim sagði eitthvað á þá leið að margir þessara manna sem eru í ríkisstjórninni sem var mynduð núna í Írak séu virkilega góðir og hæfir í verkið og hann virtist hafa mikla trú á þeim. Verst að það er enginn vinnufriður í Írak fyrir barbörum og hryðjuverkamönnum (og hermönnum?). Ég veit ekki mikið um sögu Írak og þessi stríðsmál og eftir því sem ég les meira verð ég ringlaðri. Mér finnst frábært að hafa einn svona "innanbúðarmann" í bekknum og heyra hans hlið á þessum málum sem við virtumst reyndar öll vera nokkuð sammála. En hvað vitum við svo sem? Ég veit ekki hvort maður getur nokkurn tíma skilið þetta almennilega. Maður skoðar internetið, les bækur og blöð og horfir á sjónvarpið en þegar maður er orðinn of ringlaður, eða ógeðið orðið yfirþyrmandi slekkur maður á netinu/sjónvarpinu og lokar bókinni.

sunnudagur, ágúst 07, 2005

Harold

Kennarinn minn í "Politics, Law and Morality of International Violence" (lengsti titill á námskeiði sem ég veit um og ákvað því að deila honum með ykkur), er frekar líkur Harold Bishop í Nágrönnum. Ég man ekki hvað hann heitir en hann er fyrrverandi pólitískur, og mun skemmtilegri en Harold.

laugardagur, ágúst 06, 2005

Í skólanum, í skólanum...

...er skemmtilegt að vera! Alla vega var fyrsta vikan í mastersnámi mínu í alþjóðasamskiptum í Macquarie University mjööög fín:) Ég byrjaði á mánudaginn og er enn í smá sjokki því lesefnið er vægast sagt gríðarlega mikið og þungt að mér sýnist, og ég þarf að halda alls konar fyrirlestra og svona fleira skemmtilegt. Hmmm, en mér líst samt allavega vel á skólann, kennarana og krakkana:) Höfum þetta ekki lengra í bili, takk.

fimmtudagur, júlí 28, 2005

Bryndís 25 ára!

Tótlutjattið tileinkar blogg dagsins í dag Bryndísi Harðardóttur en stúlkan á 25 ára afmæli í dag. Til hamingju lilla mín, ég mun skála í mjólkurhristingi í tilefni dagsins. Hér gengur lífið annars bara sinn vanagang. Gummi Hlír byrjaði í skólanum í dag og ég byrja á mánudaginn. Í dag fór ég bara niður að Óperuhúsið vopnuð Kleifarvatni og sat þar í sólinni og las í smá stund. Það er óvenju hlýtt hér miðað við árstíma, en hitinn hefur farið yfir 20 stig á daginn og að sjálfsögðu ekki skýhnoðri á himnum frekar en fyrri daginn. Held að plan morgundagsins sé að gera það sama og í dag, kannski fara líka í leikfimi... en hinu ljúfa lífi lýkur brátt, eða það verður alla vega ekki jafnkæruleysislegt miðað við námskeiðalýsingarnar sem ég fékk í skólanum í gær. Get samt ekki sagt annað en að ég er orðin veeeerulega spennt. Jæja, góðar stundir.

þriðjudagur, júlí 26, 2005

Selma og þristurinn

Þegar umræður um búninginn hennar Selmu í júrovisjón stóðu sem hæst voru allir að afsaka hnébuxurnar hennar með að þetta væri "the next big thing". Nú veit ég ekki hvað er í gangi í Evrópu, en ég get ekki séð að hnébuxurnar séu málið hér í Ástralíu. Neibb. Ég hef séð þessar flíkur hangandi í nokkrum búðum en það virðist engin vilja klæðast þeim. Skrýtið. Eins og ég er nú alltaf mikið fyrir svona 3/4 buxur og svoleiðis, þá veit ég ekki með þessa hnésídd, hún virkar ábyggilega á sumum kvennsum samt. Mér finnst stuttbuxur meira töff, en maður þarf að vera pínu djarfur til að þora því, að vera í pæjuskóm, stuttbuxum og peysu, en mér finnst það frekar flott, hef reyndar ekki séð neinn í því heldur. Bara í tískublöðum. Jæja, næsta mál á dagskrá...BUS.IS. Ég hef enga skoðun á þessu, mér finnst bara pínu leiðinlegt að það er enginn þristur til lengur:( Bara eitthvað S3 sem fer ekki einu sinni á Háaleitisbraut heldur í Seljahverfi af öllum stöðum. Ég á bara svo margar góðar minningar tengdar þristinum, eins og þegar maður var í skólasundi í Sundhöllinni og fleira og fleira. En nýrri kynslóð fylgja nýjar strætisvagnaleiðir og ég er viss um að krakkarnir í Seljahverfi í dag munu í framtíðinni eiga góðar minningar úr S3.

sunnudagur, júlí 24, 2005

Til hamingju...

...með sólina og hlýjuna:) já það fréttist alla leið hingað. Nú er sennilega jafnhlýtt á Íslandi og í Sydney, nema hvað að hér er hávetur. Ég er búin að vera á einhverjum kynningum í nýja skólanum mínum og í næstu viku eru fleiri kynningar og skráning í námskeið. Mig langar bara til að byrja í tímum, nenni ekki þessu dútli mikið lengur. Við fórum út að borða á fimmtudagskvöldið ásamt bólivískum og filipeyskum félögum. Ég fékk að smakka kengúrusteik hjá þeirri bólivísku, og mér fannst eftirbragðið vont. Nú get ég þó sagst hafa smakkað eina svona skoppandi krúttgúru. dojojojojojong.

miðvikudagur, júlí 20, 2005

Skopp skopp

Finnst ykkur hún ekki sæt? Við Guðmundur fórum í Australia Zoo (rétt hjá Brisbane) um daginn og það var æðislegt. Þar skoppuðu þessar elskur um allar trissur og átu úr lófum fólks eins og ekkert væri. Ótrúlega gæfar. Þessi á myndinni var sérlega forvitin, og það sem meira er, hún var með unga í pokanum sínum, maður sér lappirnar stingast þarna út. Við sáum líka koalabirni en þeir sofa og kúra til skiptis. Algjör krútt. Þeir sitja á mjúka bossanum sínum á trjágrein, halda utan um stofninn og dorma þannig megnið af sólarhringnum. Ég hef alltaf sagt að ef ég væri dýr myndi ég vilja vera mörgæs (gaman að renna sér á bumbunni niður brekkur) en nú held ég að koalabjörn sé kominn í annað sætið. Reyndar ekki jafnmikið fjör en greinilega notalegt líf. Það er mér að skapi. Ég klappaði koölunum en ég sleppti því að fá að halda á einum því það kostaði heila 20 dollara (1000 kall) sem er næstum eins og ef það kostaði 2000 kall heima. Auk þess vorkenndi ég birninum sem var í því skítadjobbi að láta einhverja krakkagemlinga halda á sér fyrir myndatöku. Ojbarasta, ég vona að hann fái extra djúsí laufblöð að japla á eftir vinnudaginn.

mánudagur, júlí 18, 2005

Slúður

Ok, ég sel það ekki dýrara en ég keypti það en mér heyrðist í útvarpsfréttum áðan að fyrrverandi kærasti minn, Jude Law hefði viðurkennt að hafa haldið framhjá hinni gullfallegu Sienna Miller. Viðhaldið heitir Daisy eða eitthvað álíka hallærislegt og Jude segist dauðskammast sín fyrir þetta og hann sér víst eftir öllu saman. Já já Jude, þú færð ekki mikla samúð núna er ég hrædd um. Hvað er málið? Þau hafa verið saman í minna en tvö ár ef mér skjátlast ekki, og hann bað hennar um jólin (já maður er með allt á hreinu) og svo bara heldur hann framhjá henni. Jeminn, þar að auki hef ég ítrekað lesið "fréttir" í slúðurblöðunum um skapofsaköst hans sem eru víst farin að hafa sín áhrif á sambandið. Ég tel að Sienna blessunin þoli þetta ekki mikið lengur enda á hún betra skilið ef hann er farinn að láta svona. Skammastu þín Jude!

miðvikudagur, júlí 06, 2005

Sælkeri vikunnar

Sælkeri vikunnar á Tótlutjattinu er engin önnur en Þórhildur sjálf. Ég verð seint þekkt fyrir það að hata eftirrétti eða súkkulaði og nú ætla ég að deila með ykkur nýjasta æðinu hjá mér í þessum málum. Við Gummi Hlír tókum pönnukökupönnu með til Sydney til öryggis, en komumst svo að því að þær fást hér. Við höfum verið mjööög dugleg að baka pönnsur en það kom að því að mig langaði að útfæra þennan þjóðareftirrétt okkar Frónverja aðeins og má segja að ég hafi orðið fyrir frönskum innblæstri. Ok, það sem mér finnst sem sagt syndsamlega gott er að skera banana í tvennt og svo endilangt. Ég set þá svo í eldfast mót og sker niður marssúkkulaði (má útfæra þetta með öðru súkkulaði að sjálfsögðu) og raða nokkrum svoleiðis bitum ofan á bananann. Það þarf ekkert að þekja hann, bara raða smá svona bitum og skella í ofninn sem á alls ekki að vera of heitur. Ég man ekkert hvað ég hef þetta lengi, bara þangað til súkkulaðið hefur bráðnað og "bananinn orðinn gullinn". Nei djók, ég þoli ekki þegar það stendur eitthvað svoleiðis í uppskriftarbókum, kommon, látið súkkulaðið bara bráðna vel. Svo sem sagt raða ég tveimur svona bitum ofan á eina pönnsu (þ.e.a.s. hálfur banani) og loka pönnsunni. Það sem ég gerði einnig af því að ég er svo mikið sugar baby, var að bræða eitt mars með rjóma í potti og hellti smá svoleiðis sósu (góð íssósa) ofan á fröken pönnsu. Þá verður hún líka svo falleg. Ef ég væri með gesti myndi ég skera jarðarber og setja ofan á. Jamms, er ég rosaleg? Þetta er svakalega sætt enda er alveg nóg að borða eina...eða tvær. Ekki meira. Pönnsuútfærsla tvö er mun einfaldari þó þessi hafi ekki verið flókin. Ég keypti um daginn Cadbury íssósu en ég held hún fáist ekki á Íslandi. Hún er úr mjólkursúkkulaði. Nýjasta æðið er að smyrja smá svona sósu á pönnukökuna (bara eins og súkkulaði crepes hjá Fransmönnum). Mmm, og í nótt dreymdi mig stanslaust að ég var að gera einhvern súkkulaði eftirrétt, ég saxaði suðusúkkulaði alveg á skrilljón og stráði flórsykri yfir þetta svo til að skreyta eða eitthvað svoleiðis. Asnalegur draumur. Þess má að lokum geta að sælkeri vikunnar skilur ekkert í því af hverju buxurnar verða þrengri yfir rassinn með hverjum deginum. Hmmmm.

sunnudagur, júlí 03, 2005

Gömul?

Þar sem ég hafði mikinn tíma aflögu núna seinni partinn og nennti eiginlega ekki að gera neitt ákvað ég að ráfa um netið eins og ég á stundum til. Eftir að hafa skoðað myndir af djamminu á heimasíðum Hverfisbarsins, Vegamóta og Priksins og einungis fundið Völu mína á einni þeirra (en annars engann og nota bene ég skoða þessar síður eiginlega aldrei, finnst hálfkjánalegt að segja frá þessu) ákvað ég að skoða blogg vina vina minna. Skiljið þið? Ég fór að skoða linka út frá bloggum vina minna og það er stundum svolítið gaman en samt eins og að njósna. Á þessum rúnti sá ég fullt af linkum undir "Vökufólk", eða svona "Nonni Vökustrákur" eða "Ella Vökugella" en nú var ég að skálda nöfnin, en ég sem sagt kannaðist ekkert við þetta Vökufólk. Það finnst mér súrt. Ég missti nefnilega eiginlega af kosningunum í ár og náði því ekki að kynnast öllu þessu ágæta fólki sem bættist í Vökuliðið og mér finnst ég vera gasalega útúr. Reyndar fannst mér ég vera orðin hundgömul, lífið líður alltof hratt, hmmm. Ég á samt langt í þessa elsku á myndinni, Babúska babúska babúska jajajaja:)

laugardagur, júlí 02, 2005

Hrós...

...fær íslenska löggan fyrir að verja (að mig minnir) 40 milljónum í aukið eftirlit á vegum landsins á næstu mánuðum. Við keyrum alltof hratt miðað við aðstæður og því verða alltof mörg banaslys á þjóðvegum landsins. Ég er viss um að þetta framtak þeirra mun bjarga einhverjum mannslífum, og það er svo sannarlega 40 milljónum króna virði. Verst að það þarf blessaða lögguna til að minna ökumenn á að draga úr hraðanum. Já og ég get alveg eins lokið því af að segja frá því að ég fór á War of the Worlds í gær en ég lofaði því hér á síðunni fyrir nokkrum dögum að fara ekki á þessa mynd. Ég get alveg viðurkennt að hún kom mér á óvart og þrátt fyrir að vera ægilega niðurdrepandi og svört þá var hún bara nokkuð góð. Í morgun las ég svo gagnrýni í áströlsku blaði þar sem er talað um það að hann Steven Spielberg er gyðingur og hvernig margt í myndinni minnir á gyðinga í Seinni heimstyrjöldinni og eftirá að hyggja þá er þetta bara laukrétt. Ég vil samt ekki fara nánar út í þá sálma þar sem lesendur tótlutjattsins eiga kannski eftir að sjá myndina. OK, over and out...

þriðjudagur, júní 28, 2005

Fleiri myndir

Forvitnum lesendum vil ég benda á myndaalbúmið mitt en ég hef sett þar nokkrar myndir úr Portúgalsferðinni minni. Á "Sydney síðunni" okkar Gumma eru líka myndir en við höfum verið löt við að taka myndir undanfarið en á því verður vonandi breyting í júlí þegar við ætlum að reyna að skoða okkur um nágrenni borgarinnar. Og eitt að lokum, það á að taka Tom úr sambandi áður en hann barnar Katie og elur upp fleiri svona vísindakirkjuvitleysinga. Alla vega á maður sem segir þunglyndu fólki að taka bara vítamín að halda sínum trúarbrögðum fyrir sig. Og hana nú.

sunnudagur, júní 26, 2005

Sætir...

Eins og gengur og gerist fylgjumst við Gummi mikið með hinu fjölskrúðuga mannlífi í kringum okkur hér í Sydney og urðum fljótlega sammála að mennirnir eru huggulegri en konurnar hér. Þetta er náttúrulega ekki illa meint, maður hefur bara gaman af því að skoða fólk í kringum sig...en alla vega þá fannst okkur stelpurnar svolítið svona "breskar" oft á tíðum en að sjálfsögðu eru margar bráðhuggulegar dömur hér. Sei sei. Ég tók þó fljótlega eftir því að strákarnir hérna eru ekki sætir á þann hátt að ég myndi laðast að þeim. Þeir eru sykursætir, sennilega með rakaða fótleggi og plokkaðar augabrúnir og verja eflaust mun lengri tíma en ég við að snyrta sig. Sydney er sem sagt "San Fransisco" ástralskra homma og má nefna sem dæmi að við Gummi erum sennilega í minnihluta sem gagnkynhneigt par á okkar stigagangi. Nei nú er ég kannski að ýkja en það búa alla vega tvö hommapör á okkar gangi. Því hvet ég nú alla mína samkynhneigðu vini sem vilja njóta útsýnisins, eða leita að lífsförunaut að koma í heimsókn til Sydney:) Ekki það að ég haldi að þið séuð eitthvað desperate, en ég veit að úrvalið er stundum af skornum skammti (kommon, ekki hlæja, þetta er bara staðreynd). Ég hefði alla vega ekki viljað vera hommi eða lesbía á Íslandi fyrir 20-30 árum. Þið sem eruð gagnkynhneigð eruð að sjálfsögðu líka velkomin í heimsókn, Sydney höfðar til allra.

sunnudagur, júní 19, 2005

Fratman

Við Gvendólína Ræs fórum í bíó í gær. Hann náði að lokka mig með sér á Batman með fögrum orðum eins og "það eru heilar 14 mínútur í myndinni teknar á Íslandi." Þar með var björninn unninn. Ég get ekki sagt að ég hafi skemmt mér vel í bíó. Fylltist reyndar stolti og þjóðerniskennd þessar 14 mínútur sem yfirþyrmandi jökullinn og napurlegir íslenskir móar og hraun voru á skjánum. Frú Kata Cruise sem ég minntist á í síðustu færslu fer þarna með stórt hlutverk. Fín stelpa. Annars á ég ekkert að vera að dæma þessa mynd þar sem mér leiðast yfirleitt þessar amerísku stórslysamyndir. Ég vil forðast að vera fórnarlamb skólabókardæmis um markaðssetningu söluvænna mynda sem eru gerðar til að græða sem mest á. Auðvitað myndi ég reyna að græða á kvikmyndum ef ég væri sjálf í bransanum, ég tek mig ekki svo hátíðlega að halda öðru fram, en mér finnst þeir þarna í Hollywood bara framleiða sama skítinn aftur og aftur. Því eru þessar myndir klisjukenndar og fyrirsjáanlegar. Mér leiddist svo sem ekki allan tímann yfir myndinni, en þessar myndir eru ekki minn tebolli. Margar svona Hollywood klisjumyndir eru enn frábær afþreying, ég er bara ekki mikið fyrir akkúrat þennan flokk kvikmynda (stórslysakjaftæði og framtíðar-geim-bla bla). Ég sá til dæmis ekki Day after tomorrow og ætla mér ekki að sjá War of the worlds og The island (sá auglýsingu úr þeirri seinni í gær...jeremías, ég spurði Gvend, "hver gerir svona myndir?" sá svo að það er sami framleiðandi og að Armageddon og Pearl Harbour...kom á óvart, eða þannig). Ég lofa að tala ekki meira um svona myndir í framtíðinni þar sem þær heilla mig augljóslega ekki. Ég veit samt að ég mun halda áfram að sjá einhverjar þeirra þar sem mér leiðist aldrei í bíó og þær hafa yfirleitt sína ljósu punkta, (og ég vil síður senda litla kútinn tótlulausan í bíó).

föstudagur, júní 17, 2005

Tom og Kata

Tom Cruise er genginn af göflunum, fegin er ég að vera ekki Kata. Heppilegt að halda líka blaðamannafund samdægurs bónorðinu, allt svo heppilegt, en að sjálfsögðu samgleðst maður öllum sem eru hamingjusamir. Fyndið bara hvað sumir þurfa að vera opinberlega hamingjusamir, og líka hvað sumir þurfa að flýta sér mikið. Kannski er aldurinn farinn að segja til sín hjá Tom. Kannski.

þriðjudagur, maí 31, 2005

Póstkort til Ástralíu

Í dag fékk ég þrjú póstkort hingað til Ástralíu en móðir mín sér um að senda mér myndir svo ég gleymi nú ekki hvar ég á heima. Reyndar skrifuðu bróðurdætur mínar mér sitthvort kortið og nú ætla ég að gerast svo frökk og birta valda kafla úr þessum kortum. Ég hef hlegið svo mikið í dag, því mér þykir náttúrulega ólýsanlega vænt um þær Eddu og Þórhildi. Ég vona að þeim sé sama þó ég skrifi þetta hér.
Edda (sem var að fermast) kvaddi svona:
"Ég og allir aðrir sem búa á Íslandi sakna þín mjög mikið!"
Það munar ekki um það:) Er mín svona sárt saknað? Mér þótti alla vega vænt um þessi orð og hló mikið. Svo er það póstkort guðdóttur minnar, Þórhildar:) hér kemur smá bútur úr því:
"Ég er mjög svekkt yfir að Ísland komst ekki inn í evróvision keppnina. Ég held að það sé af því að þú varst ekki."
Ég veit ekki hvort hún meinar að það sé af því að ég var ekki á Íslandi (þess vegna hafi Selma ekki komist áfram) eða af því að ég keppti ekki fyrir Íslands hönd. Ég held hún meini það nefnilega:) jamm, hún hefur tröllatrú á stóru frænku greinilega...eða hefur erft stríðni og smá kaldhæðni frá föður sínum (Steina bróður) og er að stríða mér því hún hefur örugglega heyrt mig syngja og veit hversu hörmulega það hljómar. Þórhildur er 11 ára. Endilega ef þ.ið viljið senda mér póstkort þá er þetta addressan:
apt 54/32-42 Rosehill Street
Redfern 2016
Sydney, NSW
Australia
Hér er svo mynd af þeim systrum, Edda er sú dökkhærða og Þórhildur er ljóshærð, með á myndinni er heimiliskötturinn Skotta, hún er bröndótt.

föstudagur, maí 27, 2005

Föstudagskvöld...

Föstudagskvöld og við sitjum heima, ...uss það er skömm að þessu. Við vorum að horfa á kántrískvísuna Carrie vinna ameríska idol (við missum aldrei af þeim þætti) en þess má geta að allir hér á heimilinu héldu með Bo en var samt pínu sama hvort hlyti titilinn því þau voru bæði svo góð. Vá löng setning. Á morgun mun ég byrja daginn á bókasafninu en mig vantar heimildir fyrir latínuverkefni sem ég er að klára, og svo ætlum við að hitta hagfræðinemann, og Sydneybúann Frosta sem hefur verið hér jafnlengi og við, en við höfum ekki enn hist. Við þrjú ætlum að snæða eitthvað saman og svo ætlar Frosti að leiða okkur í sannleikann um rugby. Það er víst einhver mikilvægur leikur á morgun, og við ætlum að styðja okkar lið (Frosti segir okkur vonandi á morgun hvaða lið það er) á einhverjum bar. Ég verð meira svona bara á barnum. Að lokum vil ég tjá mig um Big Brother þættina. Þvílík endemis heiladrepandi súr vitleysa. Ég hef marglýst því yfir að ég mun ALDREI horfa á þennan þátt því líf mitt þurfi fyrst að ná mikilli niðursveiflu. Einungis leiðinlegt fólk sem eigi ekkert líf og hafi ekkert fyrir stafni horfi á þennan viðbjóð. Samt stend ég mig að því að gægjast á sjónvarpið þegar það er óvart kveikt á þessum fjanda. Mér finnst þetta alltaf jafnleiðinlegt og tilgangslaust. Ohhh bara að hafa það á hreinu að ég mun ekki kíkja aftur á sjónvarpið þegar Big Brother er í gangi. Frekar bora ég í nefið.

fimmtudagur, maí 26, 2005

Ég get svo svarið það...

...er nokkuð móðins lengur að halda úti svona bloggi? Mér finnst fólk orðið svo lélegt í að blogga, sumir til dæmis setja inn nýja færslu einu sinni í mánuði sem verður að teljast arfaslakt. Fréttirnar segja reyndar annað, að þetta sé greinilega alveg málið heima því allir blogga en mér finnst, þegar betur er að gáð, margir blogga ansi slitrótt, og hvað þá kommenta, össss. Ég ætla ekkert að heimta komment hjá mér og skil það vel að margir hafi gaman af því að kíkja á síðuna þó þeir skilji ekki eftir sig nein spor í kommentakerfinu né gestabókinni. En mér finnst samt voða gaman þegar fólk er duglegt að segja sínar skoðanir, hvort sem það er á mínum síðum eða bara á öðrum síðum sem ég les. Nöldur er þetta í mér, það var ekki meiningin, hehe, ok ...farin út í sjoppu.

mánudagur, maí 23, 2005

Iss

Við Gummi horfðum á Júró í gær hjá Michaelu sem er sænskur Sydneybúi og þar að auki vinkona okkar. Hún bauð upp á dýrindis lasagna og skitna Júróvisjón keppni. Það var reyndar mjög gaman að sjá þetta eins og alltaf en í hópnum voru líka tveir ástralir sem höfðu aldrei horft á þetta og skemmtu sér vel yfir vitleysunni. Hverjir kusu annars þetta leiðinlega gríska lag? ekki gáfum við þeim stig? lagið var leiðinlegt, sönkonan var fýld, með ekki nærri stór brjóst og í alltof síðum kjól! Iss, ekki skil ég út á hvað Grikkland vann. Það er af sem áður var.

Jamm, annars er bara sól og blíða í Sydney núna, en það er samt kominn vetur. Alveg skítkalt inni hjá okkur og á eftir að versna. Endilega sendið mér ullarsokka áður en ég frýs.

föstudagur, maí 20, 2005

Alveg lens...

Ég er alveg lens yfir júróvisjón fréttunum! Selma okkar komst ekki áfram. Nú sé ég þetta ekki fyrr en í kvöld og veit því ekki hversu frábær hin lögin voru (er ekki búin að kynna mér þetta jafnvel og sumir, nefnum engin nöfn Elsa) en ég efast einhver vegin stórlega um að hún hafi átt þetta skilið. Eftir að þessu var breytt í símakosningu hafa gæði Júró dalað mikið og þetta er orðin hálfgerð trúðasýning og vinsældakosning. Keppnin er vinsæl í Au-Evrópu og þar af leiðandi kýs fólk þar mjög mikið. Hvers eiga fámennar þjóðir eins og Ísland...hvað þá Andorra (50 þús) að gjalda? Reyndar er þetta með fólksfjölda landanna og fjölda atkvæða ekki algilt en það hlýtur þó að hafa mikil áhrif. Það mun ekkert "la det svinge" eða "Waterloo" snilldarlag vinna hér eftir, bara einhverjar Ruslur með læti á viðinu. Svei attan!

þriðjudagur, maí 17, 2005

deiglan.com

Jamm, smá svona fréttapistill eftir mig á Deiglunni í dag, endilega kíkið á það:) Annars er bara það að frétta frá Sydney að hér er grenjandi rigning (fínt svo sem þegar maður er bara inni að læra) en það er líka allt í lagi því ég er að fara að fá mér pizzu og bjór ásamt Gumma og öðru góðu fólki í höllinni hennar Önnu Dóru á Watsons Bay. Takk fyrir í bili.

sunnudagur, maí 15, 2005

Kveðjustund

Þrátt fyrir mikla törn í skólanum höfum við Gummi náð að kynnast slatta af liði hérna sem við munum vonandi hafa meiri tíma til að kynnast í vetur (það er haust hér muniði) en við höfum eignast eina vinkonu, og það er hún Anna Dóra sem hefur búið hér í þrjú ár. Anna Dóra þurfti því miður endilega að taka upp á því að klára námið sitt hérna núna og flytur því heim á miðvikudaginn. Hennar verður sárt saknað hér í Sydney og við Gummi erum eiginlega alveg í rusli yfir þessu því hún er alltaf að bjóða okkur í grill og fleira skemmtilegt. Það er alla vega alltaf fjör í kringum hana og alltaf hægt að finna afsökun fyrir smá skralli með Önnu Dóru. Á miðvikudagskvöldið verður því mínútuþögn á Róshæðargötu hjá okkur Gumma. Við eigum þó tvö kvöld eftir með henni því í kvöld er okkur boðið í mat til Simma og Sibbu en hann er formaður Íslendingafélagsins hér (og er frændi Önnu Dóru, við fáum að koma með henni) og svo ætlum við að borða pizzu og sötra bjór heima hjá henni á þriðjudagskvöldið, þannig að eftir það þurfum við víst að finna okkur fleiri vini:)

fimmtudagur, maí 12, 2005

Steingrímur



Það nær náttúrulega bara engri átt hvað Steingrímur systursonur minn er krúttlegur, og þar að auki mikill töffari. Ég sakna hans ógurlega mikið.

miðvikudagur, maí 11, 2005

Skyldublogg

Ég er að hugsa um að sækja kínverskunámskeið til að skilja upphafssíðuna á blogger.com. Ok, annars er Gvendur minn bara alltaf að læra núna og gengur vel, ég er reyndar líka alltaf að læra, (BA ritgerð) en þegar því líkur verð ég frekar verkefnalítil. Skólinn byrjar um mánaðarmótin júlí/ágúst og það er vorönn hérna vitlausumegin á hnettinum. Það er að segja ef allt gengur upp þá byrja ég þá. Ég þarf að fara að tala við fröken Nemendaskrá til að tryggja að ég hafi fengið skólavist, held þetta eigi að vera alveg pottþétt. Vonandi getum við skoðað okkur eitthvað um hérna á eyjunni í júlí en þá er frí, í júní eru sem sagt haustpróf. Ætli ég reyni ekki bara að læra að hekla eða eitthvað á meðan, hahaha, finn út úr því. Jebbs, og þeir sem fylgjast með hinni síðunni vita að ég var á Nýja Sjálandi en ég nenni ekki að endurtaka mig svo kíkið bara á heimasíðuna okkar Gumma, linkur hér til hægri. Hvernig er það, er fólk hætt að tala um Opruh þáttinn? Lauslátu íslensku karlarnir hafa þaggað umræðuna niður áður en athyglin næði þeim. Gúrka.

fimmtudagur, maí 05, 2005

pakki

Í fyrradag fengum við Gummi frábæran pakka, foreldrar hans sendu okkur bækur sem við höfðum gleymt og vantaði hingað út, en inn á milli bókanna leyndist sveittur og kraminn lakkrís sem gladdi okkur mikið. Einnig sendu þau okkur íslensk tímarit og eitt stykki DV þannig að ég las DV með morgunkaffinu:) sniðugt maður. Pakkinn fór reyndar frekar langa leið hingað þannig að blaðið var frá 13.apríl sem skipti náttúrulega engu máli. Án þess þá myndi ég ekki vita í dag að stuðningsmenn Keflavíkur höguðu sér eins og barbarar eftir sigurinn á Snæfelli (körfubolti fyrir þá sem ekki vita), að Brad elskaði Jennifer ekki nóg, að nýja stelpan sem stýrir Djúpu Lauginni er á lausu og síðast en ekki síst að Milli Vanilli gætu komið til Íslands í sumar. Þessi síðasta frétt vakti athygli mína því a) ég er með hið ekki svo frábæra lag "girl I´m gonn miss you" með strákunum á heilanum (eða það er þeim sem sungu fyrir Milli Vanilli sem voru náttúrulega ekki þeir sjálfir, aftur fyrir þá sem ekki vita) og b) annar þeirra er dáinn. Eftir að allt svindlið kom í ljós, Grammy verðlaunin tekin af þeim og ég veit ekki hvað og hvað flippaði hann svolítið enda búinn að drulla upp á hnakka. Hann hafði líkt sjálfum sér við söngvara á borð við Paul McCartney, sagðist vera betri en Bítlarnir og Elvis og allir þeir í viðtölum vestan hafs. Magnaður gaur. Hann endaði held ég ævi sína á hostelherbergi, of stór skammtur eða eitthvað álíka. Jeminn eini, það kemur illa út fyrir mig hvað ég veit mikið um Milli Vanilli. Hmmm, viljiði meira, gaurinn sem "fann þá upp" var þýskur og fannst þeir lúkka svo vel, fékk bara aðra til að syngja. Strákarnir gátu hins vegar breikdansað og þóttu fríðir:) ok ég er hætt. Girl I´m gonna miss you....

miðvikudagur, maí 04, 2005

ekkert blogg

Talandi um Opruh, þá fór ég á Vísi.is áðan og sá að íslenskar konur eru reiðar við Svanhildi. Þannig að eitthvað er sem sagt til í þessu sem Inga Steinunn, heimildarkona mín í þessu máli á Íslandi, sagði altsaa að Svanhildur hafi gefið í skyn að íslenskar konur væru lausgyrtar. Öss, ég segi ekki meir. jæja, hef reyndar ekkert að segja.

mánudagur, maí 02, 2005

Oprah?

Hulda spurði í kommenti við síðustu færslu hvort ég fengi svefnfrið (út af draumunum). Svarið er nei. Þess vegna sef ég svona lengi, því fyrst þegar ég vakna á morgnana er ég alveg uppgefin og neyðist til að kúra lengur. Eins og Inga segir, við fiskarnir höfum bara aðeins fjörugra ímyndunarafl. En hvernig er það, var Svanhildur Hólm hjá Opruh? WHY? aldrei segir enginn mér neitt!

föstudagur, apríl 29, 2005

Sonur minn

Í nótt eignaðist ég son. Nei, meðgangan er ekki styttri í Ástralíu, þetta var bara enn einn klikkaður draumur, en ég held ég sé með fæðingar á heilanum. Þetta byrjaði á því að ég ákvað að fara í ræktina (sem ég geri aldrei) og sund og bað tvær vinkonur mínar um að koma með mér, Söndru (sem kom með Gúndu systur Heiðar en þarna var Gúnda systir Söndru, sorry Heiður mín) og Heiðdísi Höllu. Siggi sæti sem var nemandi í Álftó á sínum tíma (nokkrum árum eldri en ég) átti líkamsræktarstöðina, og mig dreymdi alveg skrilljón eldri nemendur Álftó, eins og Ingibjörgu í Oasis-búðinni, ahaha, ekki segja þeim. Nú jæja, Heiðdís og Sandra komu, nema hvað ég ætlaði ekki að fara að púla í tækjum heldur notfærði mér eldhúsaðstöðuna í ræktinni og ætlaði að hita heitt kókó og baka pönnsur (en þess má geta að í gær fór ég á kaffihús og borðaði bestu crepes með súkkulaði og jarðarberjum EVER). Ég man ekki meira með þær stöllur Söndru og Heiðdísi (sem nota bene þekkjast ekki) því næst ól ég son minn og það var bara ekkert vont. Ég nenni ekki einu sinni að telja upp allt fólkið sem kom þarna fyrir því það voru næstum allir sem ég þekki. Skýringin; ég hélt partý og bauð öllum, um leið og ég fæddi, til að fagna fæðingunni sko. Ég man reyndar mjög skýrt að Heiður var óvenjuölvuð og með stutt hár. Sonur minn var fullkominn og var varla búið að klippa á naflastrenginn þegar hann var farinn að standa upp við húsgögn, sem flest önnur börn gera eftir nokkra mánuði. OMG, þið haldið eflaust að ég sé orðin biluð, þið sem eruð enn að lesa þessa vitleysu.

miðvikudagur, apríl 27, 2005

Draumar og dömubindi

Dagarnir koma og fara, ég sit og læri, ef ekki þá stari ég bara út um gluggann á flugumferðina. Ég elska þetta útsýni. Emiliana og Fishermans´woman sjá um að dagurinn í dag hljómi betur. Mig dreymdi í nótt að ég var á fæðingardeildinni (eða álíka stað) nema hvað, börnin voru geymd í vatnstönkum og undu sér vel. Þetta var svona Matrix þema í drauminum. Ég fékk að skoða litlu krúttin, taka þau upp úr tankinum og dást að þeim, þau voru pínulítil, eins og ungar og nokkur kúkuðu í lófann á mér. Mér fannst það ógeðfellt. Þegar leið á drauminn fór ég í barnafatabúð að velja afmælisgjöf handa Steingrími mínum sem verður eins árs í maí. Þetta var eini eðlilegi hluti draumsins. Hvað er Ástralía að gera mér? Hina dreymnu tótlu er farið að dreyma enn bilaðri drauma en áður, og voru þeir nógu klikkaðir fyrir. Það er ekki svefnfriður fyrir þessum ósjálfráðu hugsunum mínum þegar ég sef. Og ofan á allt saman þá selja þeir ekki Always dömubindi hérna! Fyrstu dömubindin sem ég keypti voru svo þykk að ég vaggaði eins og gæs, þetta minnti bara á gömlu Sjafnarbindin heima. Össs.

mánudagur, apríl 25, 2005

Anzac dagurinn...

hann er í dag og tótlutjattið hefur eiginlega ekki hugmynd um hvað það þýðir. Þetta er svona public holiday hér í Kengúrulandi og snýst eitthvað um þegar heimamenn héldu til Tyrklands 1915 í stríð í Gallipolli, og töpuðu. Þannig að þetta er ekki beint svona gleðidagur, engar skrúðgöngur og blöðrur, en þeir halda samt upp á hann, veit ekki alveg hvernig, því ég er bara búin að vera inni að lesa. Held að þetta byrji klukkan 5 eða 6 um morgun alltaf þann 25.apríl (með ræðuhöldum býst ég við án þess að hafa hugmynd) og seinnipartinn fara allir á pöbbinn og spila einhvern leik, veðja nokkrum dollurum og svo man ég ekki hvað gerist næst. Nú jæja, þar sem við Gvendur erum ekki jafn fáránlega árisul og Ástralir (þeir fara út að skokka eða jafnvel á brimbretti ELDsnemma, áður en þeir fara í vinnuna...geðsjúklingar) þá misstum við af þessu. Kannski við reynum að taka þátt á næsta ári.

Afmæli
Okkur var boðið í afmæli á laugardaginn og kíktum að sjálfsögðu. Hún María sem er grísk/suður-afrísk átti afmæli en hún er sambýliskona (flat-mate) Önnu Dóru. Foreldrar hennar voru komin alla leið frá Suður-Afríku til að elda ofan í okkur, og var smá grískur keimur yfir þessu öllu saman. Meira að segja grísk tónlist, en ég fékk engan til að koma í grískan hringdans, enda held ég að hnén mín þoli það hvort eð er ekki. Á meðan ég man, ég hef bara ekki nöldrað um Nælon hér á tótlutjattinu í hálft ár held ég! Eru þær enn til?

sunnudagur, apríl 24, 2005

Útlönd

Ég er að fara til útlanda, nanínanínaní:) Túristavisað mitt er að renna út og ég þarf að fara úr landi og koma aftur til að fá að vera í 3 mánuði í viðbót. Reyndar fæ ég væntanlega stúdentavisa í sumar þannig að þá reddast þetta. Mig langaði mikið að koma til Íslands (hehe) en ákvað að frekar að fara til Auckland á Nýja Sjálandi, enda muuuuun ódýrara. Draumurinn er nú frekar að ferðast um Suðureyjuna (Auckland er á Norðureyju) en við höfum svo lítinn tíma að þetta verður bara að vera svona helgarferð til Auckland. Jamms, vildi bara láta vita. Hef varla farið út fyrir Redfern undanfarið en það er hverfið mitt þannig að þetta verður bjútífúl að sjá eitthvað fleira.

miðvikudagur, apríl 20, 2005

Fegurð

Vorið er tími...fegurðarsamkeppna. Í flestum krummaskuðum og hornum landsins er keppt í þessari grein á vorin og þykir mér þetta alltaf jafnmerkilegt. Í ár var ég næstum því búin að gleyma þessu því ég er stödd hinum megin á hnettinum en Dagný saumóvinkona var eitthvað að ræða þetta á sinni síðu þannig að ég freistaðist til að kíkja á heimasíðu keppninnar og tjekka á gripunum, skoða úrvalið. Ég á vinkonur sem hafa keppt í fegurðarsamkeppni og ég vona að þær móðgist ekki, auðvitað gerir fólk þetta á sínum forsendum og ég efast ekki um þær lærðu margt af þátttökunni og eignuðust nýjar vinkonur. Ég er ekki dæma keppniskonurnar sjálfar, bara hugmyndina sem slíka. Það eru haldnar ótal fyrirsætukeppnir sem mér finnst eiga fullkomnlega rétt á sér því það er atvinnugrein (fyrirsætubransinn) og því finnst mér ekki þörf á fegurðarsamkeppni, af hverju taka þær (og þeir) ekki bara þátt í fyrirsætukeppnum? Af hverju er keppt í því að vera fallegastur árið 2005? Mér finnst asnalegt að ná bronsi í fegurð. Fá þær kannski ekki medalíur? hehehe:) Nú jæja, ég ákvað að rétt kíkja á keppniskonurnar í Ungfrú Reykjavík og las stutt viðtal við Steinson junior sem ég man ekki í augnablikinu hvað heitir fullu nafni. Þar er hún spurð af hverju hún taki þátt í þessari keppni og hún svaraði "til að heiðra minningu ömmu minnar". Þá spyr ég, hvað ef hún væri ljót? Hvernig hefði hún þá heiðrað minningu ömmu sinnar? En hún vann þannig að hún heiðraði ömmu vel með fegurð sinni, veit ekki alveg hvernig maður orðar þetta einu sinni. Blessuð sé minning hennar.

mánudagur, apríl 18, 2005

Myndir

Ég hef verið að dunda mér við að setja inn gamlar myndir, þær eru hérna til hægri á síðunni. Á sydneyblogginu okkar Gumma eru svo myndir frá okkur héðan. Eftir u.þ.b. 3 vikur neyðist ég til að fara til útlanda, fer til Nýja Sjálands í 3 daga að endurnýja visaáritunina mína þar sem ég fæ ekki studentvisa alveg strax. Fyrir mig að fljúga til Auckland er svipaður díll og flug, fram og tilbaka frá Reykjavík til Akureyrar, kannski aðeins dýrara Nýja Sjálands flugið:) Ég veit nú ekki hvort það sé eitthvað að sjá í Auckland en alltaf gaman að skreppa til udlandet. Ætli maður lúlli ekki svo bara á YMCA til að halda niðri kostnaði ferðarinnar, hehehe:)

miðvikudagur, apríl 13, 2005

Britney er bomm...

...og bara allt að gerast. Það er lítið slúður að frétta héðan, Kylie er jú með eitthvað show sem maður ætti náttúrulega að fara á verandi í Kylielandi en mér finnst hún samt stundum svo kjánaleg eitthvað, þó þa væri náttúrulega gaman að sjá sýninguna. Nicole Kidman býr í Sydney en ég er ekki búin að lókeita hana nánar, veit bara að hún var á ströndinni sem við förum á um daginn (ég sá hana reyndar hvergi) og er bara voða happy. Kannski maður rekist á kerlu einhvern daginn. Man ekki eftir fleiri áströlskum stjörnum í bili. Ég sá líka á mbl að Mel Gibson er að pæla í að gera kvikmynd um ævi páfans. Er Mel með einhvern sérstakan samning við hann/hana þarna uppi? Hann er allur í þessu núna, sem er bara fínt, kannski er þetta svona þema hjá honum. Ok, fleira var það ekki í slúðurfréttum. Annars kom það í ljós í síðustu færslu að mig dreymdi að ég var í sundi og Íraksstríði lauk, Herdísi dreymdi að hún var í pottunum og hitti Saddam Hussein í hallærislegum karlasundbol og Hildur Edda rakst á Osama í laugunum í sínum draumi! Magnað, hefur einhver rekist á Bush? Munið bara að frussa smá vatni framan í hann þá. Epli og pera, vaxa á trjánum, þegar þau þroskast þá detta þau niiiiður!

laugardagur, apríl 09, 2005

Draumur í dós

Mig dreymdi um daginn að ég var í sundi og svo allt í einu fóru allir upp úr lauginni til að fylgjast með fréttum úr sjónvarpinu í sundlauginni. Það var greinilega eitthvað mjög mikilvægt þannig að ég ákvað að kíkja líka og í fréttum var það helst að stríðið í Írak var búið (!) Þegar ég vaknaði fannst mér þetta ansi merkilegur draumur því í raun lauk stríðinu fyrir u.þ.b. tveimur árum þó því hafi náttúrulega alls ekki verið lokið þannig séð en þá var Saddam steypt af stóli (kemur það af "staup" eða átti kannski að vera einfalt i þarna?). Jæja alla vega, þá var þetta mjög skýrt í draumnum að stríðinu var lokið, allir hentu frá sér vopnunum og voru dauðfegnir og það var bara eins og ekkert af þessu hefði gerst. Í draumnum hugsaði ég "þarf virkilega stríð til að koma á friði?" og í þessu tilviki tókst það. Það væri alger draumur ef þessi draumur rættist.

mánudagur, apríl 04, 2005

Reglur

Ástralir eru mjög hrifnir af lögum og reglum og fara ávalt eftir þeim. Hér er náttúrulega harðbannað að drekka áfengi á almannafæri og þeir virðast fylgja þeirri reglu mjög vel. Þannig að ef ég segist hafa setið á ströndinni og drukkið öl þá er ég að plata. Mikið var nú ljúft að vera á Spáni og Portúgal. Já, og svo er náttúrulega víðast hvar bannað að reykja, til dæmis á ströndinni, enda reykir enginn þar. Ég er náttúrulega ánægð með að það sé bannað að reykja en mér fannst þetta samt merkilegt fyrst...að jafnvel á börum og diskótekum eru reykfrí svæði. Til að komast inn á skemmtistað þarf maður alltaf að sýna skilríki, og það verður að vera vegabréf eða ökuskírteini. Ég er ekkert hrifin af því að djamma með vegabréfið en um daginn varð Gummi að fara heim að sækja ökuskírteinið því hann var bara með debetkort og stúdentakort og þeir taka slíkt ekki gilt. Einnig er bannað að vera ölvaður á barnum. Við sátum í rólegheitum og sötruðum öl með þremur íslenskum strákum sem eru hér á bakpokaferðalagi í fyrradag og urðum vitni að því hvernig verðirnir gengu um og bönkuðu í öxlina á mörgum gestum og báðu þá um að hypja sig. Fólk er greinilega vant þessu, flestir bara kinka kolli og arka út með samviskubit yfir að vera of fullir...hvort sem þeir eru það eða ekki. Sex lögreglumenn komu líka inn á staðinn og könnuðu þar allar hæðir og króka. Kannski er þetta svona víða en ég á erfitt með að venjast þessu. Bannað að vera prakkari í Ástralíu!

þriðjudagur, mars 29, 2005

Hógværð/hreinskilni

Skoðanir fólks eru mjög skiptar hvað dyggðir varðar. Hógværð held ég að teljist alltaf til dyggða en getur þó orðið þreytandi í of miklum skömmtum. Eftirfarandi samtal myndi til dæmis hljóma frekar hallærislega:

tótla: Rosalega ertu klár að syngja!
Pavarotti: nei nei...láttu ekki svona
tótla: jú í alvöru talað, þú ert svakalegur söngvari, þvílík rödd!
Pavarotti: tja...maður er svona eitthvað að gaula annað slagið, ég geri bara mitt besta.

Æ ég er ekkert frábær í dæmisögum em ég held að þetta útskýri mál mitt. Mér finnst hógværð mjög fín en oft mun skemmtilegra þegar fólk er bara hreinskilið. Bobby Fischer er ekki þessi hógværa týpa; "I object to being called a chess genius, because I consider myself to be an all-around genius who just happens to play chess".

hehehe:) Hvernig er það annars, þarf hann Bobby ekki að fá sér íslenskt millinafn núna? Ég hélt að það væri þannig með íslenska ríkisborgara. Nokkrar hugmyndir:
Bobby Örn Fiscer
Bobby Olgeir Fischer
Bobby Ívar Fischer
Bobby Freyr Fischer
Bobby Tumi Fischer

Svona mætti lengi halda áfram, möguleikarnir eru endalausir fyrir strákinn. Annars er ég með fyndið lag á heilanum, hvaða lag er þetta aftur? "country road, take me home, to the place, I belong...West Virgina..." og svo framvegis. Get ekki hætt að syngja þetta lag en man ekki fleiri línur né hvaða lag þetta er. Over and out

laugardagur, mars 26, 2005

"Fischer heim"

Muniði eftir "Börnin heim" baráttunni? Það er náttúrulega ekkert til að grínast með, en barátta Íslendinga fyrir "heimkomu" Fischers er farin að minna mig á Sophiu Hansen málið. Ég reyni náttúrulega að kíkja reglulega á mbl og vísi og fleiri svona síður og fyrsta orðið sem hefur komið upp í hugann á mér er GÚRKA! 50% fréttanna voru um landana Jackson og Fischer. Fischer má mín vegna koma til Íslands og líka gaman að senda BNA langa fingurinn einu sinni, en fyrr má nú aldeilis vera. Á ekki eitt yfir alla að ganga í þessum málum? Ég vona að íslensk stjórnvöld séu tilbúin til að berjast jafnhetjulega fyrir öðru fólki í samskonar vandræðum og þá dettur mér fyrst í hug hjónin sem fengu að vera lengur á landinu af því að þau eignuðust barn. Veit reyndar ekkert hver staðan er í því máli. Í gærkvöldi ákvað ég að horfa á "Fischer heim" útsendingu Stöðvar 2 á netinu og því verður ekki neitað að í gærkvöldi fékk ég mesta kjánahroll sem ég hef fengið lengi. Lendingu flugvélarinnar var lýst eins og knattspyrnuleik, "já við sjáum þarna smá díl, það eru ljós flugvélarinnar, sem er að koma yfir Akranes og ég giska á að hún lendi eftir eina tili tvær mínútur... þetta er æsispennandi" og svo seinna "Páll Magnússon, hvor megin siturðu í vélinni? geturðu vinkað okkur í glugganum?" ok, úff ég ætla ekki að rifja meira upp en þetta var eins pínlegt og hægt er, að gera langa sjónvarpsendingu, í beinni frá flugvellinum þegar Fischer lenti. Þarna voru líka sjúkrabílar og slökkviliðsbílar. Ætli flugbjörgunarsveitin, víkingasveitin og íþróttaálfurinn hafi ekki beðið þarna líka. Allir reiðubúnir ef eitthvað skyldi gerast. Mig grunar að meirihluti fólks hafi verið þarna í einhverju djóki að taka á móti blessuðum Bobby sem var varla kominn út úr flugvélinni þegar fréttamaður stöðvar 2 hálfpartinn réðst á hann með spurningum, það vantaði bara "how do you like Iceland?" Stöð 2 afrekaði þarna að ná botninum í hallærislegri æsifréttamennsku og mér er alveg sama þó þeir hafi borgað fyrir þessa rellu. Þeir fengu nægan tíma með Bobby inni í vélinni og sviku auk þess loforð við Bobby Fischer nefndina. hahaha, "Bobby Fischer nefndin"...ég bara varð að skrifa þetta orð aftur. Bobby er kominn heim á Frón, Páll Magnússon drullaði upp á bak og ég er farin að læra. Góðar stundir.

fimmtudagur, mars 24, 2005

Hani, krummi, hundur, svín...

...geit, lamadýr og páskaungi... eru meðal þeirra dýra sem ég sá í dag. Við Gvendólína fórum á Easter Show, eða páskasýningu eins og það myndi kallast á okkar ástkæra. Páskasýningin fer fram á Ólympíuleikvanginum og þangað flykkjast innfæddir sem útfæddir um páskana til að sjá kusur (örugglega fullt af borgarbörnum sem hafa aldrei séð belju nema í sjónkanum) og ketti og ýmis önnur dýr, fara í tívolítæki (ekki dýrin samt), borða mat, borða nammi, borða snarl og eitthvað fleira. Mér finnst fólk borða mikið hérna. Meira að segja ég borða meira en venjulega, það er reyndar ekkert "meira að segja", ég var bara að pæla hvaðan öll þessi matarlyst kæmi. Jæja, alla vega, páskasýningin var skemmtileg þó ég hafi ekki farið í nein tæki. Kannski ég segi bara aðeins betur frá þessu á sameiginlega blogginu okkar Gumma, þið getið lesið þetta þar, ég þarf að reyna að vera á undan stráknum að blogga því annars segir hann eitthvað asnalega frá deginum eins og "Tótla heimtaði candy floss og hætti ekki að suða fyrr en hún var búin að kaupa það". Héðan er annars fátt annað að frétta, ég er bara að reyna að gera ritgerð og því fátt í gangi, eða þannig sko. Veðrið hefur verið frekar glatað, haustlegt, en í dag var það reyndar mjööög fínt. Síðustu páska lá ég á ströndinni í Portúgal í góðum fíling. Nú er ég í Ástralíu í góðum fíling. Á maður þetta skilið? svo er ég alltaf að svekkja mig á því að vera ekki á skíðum um páskana eins og alltaf þegar ég var yngri. Nei, ég á þetta deffinittlí ekki skilið. Liggjandi á ströndinni eða sleikjandi sólina á ástralskri fjölskylduhátíð, hugsandi, "af hverju er ég ekki á skíðum núna?" Mikið er maður ruglaður.

mánudagur, mars 21, 2005

Que raro!

Ég var nýbúin að tala um það hér að bloggið væri alltaf á japönsku. Hvað haldiði? Það er allt í einu á ensku! Skrýtið, kannski Herra Bloggmundur hafi lesið síðustu færslu mína og ákveðið að gera eitthvað í þessu. Í dag var góður dagur. Ég fór, ásamt ástmanninum í klippingu en það höfðum við dregið lengi lengi. Ég kveið þessu eins og ég væri að fara til tannlæknis. Hélt þetta yrði kannski sárt. Klippingin, tjah... hún er bara svona í lagi. Kellan þurfti að stytta hárið mitt ansi mikið því það var orðið svo þurrt og slitið, ég var eins og hamflett hæna. Mér var skellt í djúpnæringu og spesjal trítment, þær áttu bara ekki til orð yfir hvað lubbinn var þurr. Ég fór að sakna Svavars míns, huhuhu maður er svo vanafastur. Nú, eftir að við losnuðum frá hárgreiðslustofunni fengum við okkur McDonalds nagga og ostborgara sem er nú engin stórfrétt, en þar á eftir fórum við í sportbúð og tótla fékk langþráða hlaupaskó frá Gumma sínum því hún er svo góð stelpa. Seinnipartinn ákvað ég að vígja töfraskóna, hélst á sæmilegu skokki í svona korter. Þá bara sprakk ég. Held ég fái strengi á morgun. Mér varð óglatt eftir skokkið og leið ekki betur fyrr en eftir hálfan snakkpoka, einn súkkulaðiíspinna, hlaupkalla og tvö sprætglös... og líður bara enn nokkuð vel. Ekki segja tannsa samt frá þessu, þetta var náttúrulega sérstakt tilfelli. Dagurinn á morgun mun samt hefjast með skokki, húrra fyrir mér:)