Örfréttir

Bonjour! Nokkrar línur fyrir Völu múmínálf og aðra "útlendinga" sem maður hittir aðeins um jólin. Sveinn Gauti vex og dafnar með hverjum deginum og er fullmikill stuðbolti stundum fyrir "gömlu". Ég hleyp hér sveitt á eftir honum flesta daga en sem betur fer er hann orðinn duglegri en leika sér og dunda. Það er fátt sem dregur úr kátínu kappans ....en stundum hleypur þó skapið með hann í gönur. Litli ljúflingurinn umturnast þá á hálfri sekúndu í skapofsamann sem getur sprengt hljóðhimnurnar í saklausum eyrum þeirra sem á vegi hans verða. Við foreldrarnir ætlum með þolinmæði og elju að verja næstu 20 árum eða svo í að kenna honum að beina þessum miklu tilfinningum í réttan farveg og þá er Sveinn Gauti bara í frábærum málum. Hann er líka með eindæmum duglegur og iðinn og getur puðað endalaust, hvort sem er úti á róló eða í garðinum eða hér inni við að færa potta og pönnur, sleifar og könnur, nærbuxur og sokka og þar fram eftir götunum úr skápum og skúffum. Mikil upptalning þarna en þetta var samt bara lítið brot. Gummi vex og dafnar líka, hann ætlar að sigra hæsta tind Íslands eftir hálfan mánuð en það er víst vinsælasta sport Frónverja í dag þegar enginn hefur efni á lúxusferðum lengur. Hann plataði mig í Esjugöngu 1.maí og ég fékk þar með staðfest að ég er í hræðilegu formi þrátt fyrir að láta sjá mig í World Class annað slagið. Þetta hefði svo sem ekki átt að koma mér á óvart, -en gerði það samt. Átti ekki von á að ég myndi hoppa upp Esjuhlíðar eins og þrælvön geit eins og ég gerði hér áður en fyrr má nú aldeilis vera. Þess má líka geta að Gummi rómantíski leiddi mig smá hluta leiðarinnar en ég veit ekki hvort hann var bara svona mikið sjéntilmenni eða að reyna að draga mig áfram.

Nokkrar myndir af okkur, teknar á Akureyri í lok febrúar.